Guilin en Yangshuo

Als goed opgevoede Nederlander heb je de neiging om in een onbekende stad waar je het verkeer niet kent, te wachten tot het voetgangersstoplicht op groen springt voordat je oversteekt. In grote steden in China is dat 'n verkeerde neiging. Sterker nog het is een neiging die je moet onderdrukken. Als je hier namelijk keurig voor het rode voetgangersstoplicht staat te wachten, zijn er eigenlijk al legio momenten waarop je ongeschonden de overkant van de straat had kunnen bereiken. Maar ja, je kent de situatie niet, dus je wacht keurig. Dan springt het voetgangerslicht op groen en jij denkt in al je naiviteit veilig over te kunnen steken. Niets is minder waar! Als jouw voetgangerslicht op groen gaat begint namelijk al het verkeer op het kruispunt opeens te rijden! Als je niet oplet wordt je van meerdere kanten tegelijk aangereden. Ik blijf me hier over verbazen. Wat is het nut van de voetgangersstoplichten hier? Misschien hebben de Chinezen, professionele naapers die ze zijn, voetgangersstoplichten gezien in Westerse landen en die nagemaakt maar weten ze niet hoe ze ze moeten gebruiken?

Hoe dan ook, wat is nu onze strategie? Wij zorgen ervoor dat wij naast een Chinees staan en steken samen met de Chinees over. Want, when in doubt, do as the Chinese do. Dit heeft als bijkomend voordeel dat de Chinees als eerste geraakt wordt, mochten we aagereden worden. In de optimale situatie positioneren we ons zelfs tussen twee Chinezen in. Dan heb je aan beide kanten een soort stootkussen. Dat is dan misschien niet helemaal aardig van ons, om de Chinezen als stootkussen te gebruiken, maar wel goed te verklaren in het kader van de evolutieleer, oer-overlevingsinstincten en dergelijke.

Anyway, we zijn dus terug van vier dagen platteland en voordat we naar Guilin vliegen hebben we nog een ochtend te besteden in Shanghai. We gaan naar de zogenaamde French Concession. Wij denken daar een beetje Frans-achtige buurt aan te treffen, maar nee hoor. Het is eigenlijk niet zo veel bijzonders ten opzichte van de rest van Shanghai. Wel is dit duidelijk een buurt voor de rijke Chinezen/expats: er staan Lamborghini's, Roll's Royces enzo in de etalages! Wij duiken ergens een decadent koffietentje in om te ontbijten. Na vier koffieloze dagen op het platteland bestel ik de allergrootste caramel latte macchiato die ze maar hebben (met een lekker taartje er bij natuurlijk, niet zo gezond maar oh zo heerlijk na vier dagen alleen maar rijst en noodles). Donders, die koffie hakt er fijn in! Helemaal hyper van m'n koffie-high stuiter ik voor m'n gevoel vervolgens door de straten van Shanghai voordat we richting vliegveld gaan.

We gaan met de metro naar 't vliegveld (onze bagage door de security checks levert verder nooit meer problemen op, dus was inderdaad symboolpolitiek!) want ons is verteld dat de metro vanaf het station vlakbij ons hostel ons rechtstreeks naar het goede vliegveld brengt. Maar ergens halverwege de rit rijdt de metro opeens de andere kant op, terug naar waar we vandaan kwamen. Huh? Antoinette en ik kijken elkaar verschrikt aan. Wat gebeurt er nou? Eerstvolgende halte er dus weer uit en weer terug. Bleek dat we toch halverwege moesten overstappen. Is wel dezelfde metrolijn met hetzelfde nummer maar je moet toch overstappen. Rare Chinese logica...

We komen 's avonds aan in Guilin en gaan meteen de stad in om wat te eten. In Guilin houden ze van lichtjes. Gekleurde lichtjes. Knipperende lichtjes. Heel veel lichtjes. Alles wordt verlicht, bergen, gebouwen, pagodes. Guilin lijkt wel een grote kerstboom met van die multi-color, knipperende verlichting. Het is er wel relaxed, dus we besluiten nog een dagje in Guilin te blijven en daarna pas door te reizen naar Yangshuo.

De tweede dag in Guilin lopen we langs de Li-rivier. Hier zien we wat we al vaker hebben gezien in China: groepjes mensen die tai chi doen of dansen, allemaal met hun eigen muziekje er bij. We hebben een leuk dagje, beetje toerist uithangen in iets wat ooit van de Ming dynasty was, ergens bergje op klimmen, boottour richting Yangshuo voor de dag er na geboekt en wat geshopt. Tijdens het shoppen gebeurt iets aparts. We lopen een winkel binnen en ik denk de eerste klanken van een K3 liedje te horen. Ik denk meteen, wie heeft wie gekopieerd? K3 de Chinezen, of de Chinezen K3? Maar terwijl ik dat denk, begint serieus waar K3 in het Nederlands uit de speakers te klinken. Dit meen je niet! Ik wil aan de verkoopsters vragen of zij deze muziek echt kennen, maar ze snappen mij natuurlijk niet. Zoveel vragen die in mij op komen. Weet K3 dat zij in China gedraaid worden? Of vult K3 hier zalen met Chinese kindertjes? Hoe dan ook, bizar! Resultaat is natuurlijk wel dat ik de hele avond en de dagen erna dat liedje van K3 in m'n hoofd heb...

Die nacht word ik wakker van de harde regen. Beetje jammer, want wij gaan varen met een nogal open bamboebootje. Gelukkig valt het uiteindelijk mee want als we die middag in het bootje zitten is het zowaar gestopt met regenen. Het is een boottocht over de Li-rivier in een nep-bamboe-bootje (plastic dus). De omgeving is heel mooi, maar helaas wel behoorlijk mistig, al heeft dat op zich wel z'n charme. Ze proberen ons natuurlijk ook wijs te maken dat dit weer eigenlijk het beste is voor deze boottocht. Heel romantisch enzo die bergtopjes in de mist. Ja ja.

Na het bootje een stukje in de bus, en we zijn in Yangshuo. Yangshuo is superleuk, maar ook supertoeristisch. Ze vertelden ons dat er elk jaar maar liefst 17 miljoen toeristen naar dit stadje komen. Er zijn dus heel veel winkeltjes, barretjes, restaurants etcetera. Veel van de zaken waarvan ik overdag denk dat het winkeltjes zijn, blijken 's avonds opeens disco's met harde stampmuziek en discoballen. De mensen spreken hier wel verrassend goed Engels (al komen er ook veel niet verder dan 'hello, bicycle, hello', of nog vaker 'hello, bamboo, hello' want in Yangshuo moet je langs de rivier gefietst hebben en in een bamboebootje gevaren hebben).

In het hostel liggen electrische dekens in de bedden. Dat heb ik nou nog nooit geprobeerd. Het is niet echt nodig qua temperatuur, maar wel heel erg lekker hoor, zo'n voorverwarmd bedje.

De tweede dag in Yangshuo huren we een mountainbike om langs de rivier richting een of andere brug met mooi uitzicht te rijden op zo'n 20 km van Yangshuo. Het blijkt maar weer eens dat je kaarten niet kunt vertrouwen. Er staat een (1!) lijn als weggetje aangegeven op de kaart maar de praktijk is helemaal anders. Gelukkig wijzen mensen die we onderweg tegenkomen, en ons eigenlijk bamboe-boot-tourtjes willen aansmeren, ons de goede weg. We gaan lunchen aan de Yulong river bij het restaurant van iemand die ook zo aardig was ons de weg te wijzen. We zitten echt op het water, op 'n soort vlotten van bamboe, te eten, te genieten van 't uitzicht en 't zonnetje. Er komen allerlei toeristen langs op bamboebootjes en zelfs een bruidspaar dat op die bootjes trouwfoto's laat maken.

De derde dag in Yangshuo is weer een relaxdagje, hebben we besloten. Laat opstaan, beetje rondlopen, eten hier, koffietje daar, beetje shoppen (ik heb nu een hele Chinese outfit bij elkaar voor een mogelijk carnavalsfeestje). Ik heb zelfs voor het eerst in m'n leven een manicure gehad. Dat kan ook een keer nu ik m'n nagels lang heb laten groeien. Heb zelfs m'n nagels laten lakken. Mooie combinatie hoor, van die k(l)eurig gelakte nagels bij m'n bergschoenen en afgerauste rugzak.

Dag vier in Yangshuo. We hebben weer een mountainbike gehuurd. Het zonnetje schijnt, het is een graad of 20. Heerlijk! We willen naar een punt rijden waar een in China heel bekend landschap te zien is (staat op het briefje van 20 yuan). Daar lijken op de kaart geen wegen naar toe te gaan, maar met de fiets komen we daar vast wel als we gewoon de rivier maar volgen. Nou niet dus. Wij zijn ook verder helemaal niet eigenwijs ofzo. We rijden dus maar terug naar Yangshuo om plan B uit te voeren, namelijk een andere route naar een dorpje aan de andere kant van Yangshuo waarheen volgens de kaart wel een weg loopt. Maar opeens zien we in Yangshuo twee wel heel uitnodigende grote rode stoelen staan voor een luxe restaurant en in het zonnetje. We hebben heel snel besloten dat plan B voorlopig in de prullenbak kan. Wij gaan in het zonnetje zitten, bijna liggen, in deze geweldige stoelen. Het is vreemd hoe hier de prijzen kunnen verschillen. Je kan in China een goede cappuccino kopen voor 9 yuan (zeg 1,10 euro) maar hier willen ze er opeens 45 yuan voor hebben (maar liefst 5,40 euro). Dat is in Nederland toch niet zo dat je in plaats van 2,20 euro opeens 11 euro betaalt voor een cappuccino? Anyway, vervolgens blijkt dat een heel ontbijt inclusief drinken daar goedkoper is dan die ene cappuccino. Nou ja, we waren toch wel weer aan eten toe na dat uurtje fietsen.

We zitten vervolgens een paar uur heerlijk in de zon. Die stoelen zijn echt fantatisch. Een soort grote rieten kuip (met een groot kussen erin) die los op een standaard staat. Onder de indruk van deze geweldige stoel en testend hoe je daar allemaal wel niet op kan liggen en zitten, merk ik dat de stoel toch niet heel stabiel is want ik kukel met stoel en al de plantenbak in (Kim, blijf je nou altijd zo onhandig? Eh ja, ik vrees van wel...). Dit alles tot groot vermaak van Antoinette natuurlijk die helaas net te laat met de camera is.

De dag erna is alweer onze laatste dag in Yangshuo. Wat een fijn stadje was dit! We gaan nu met de nachttrein naar een nieuwe miljoenenstad, Guangzhou (om van daaruit door te reizen naar Hong Kong).

Verder ontwikkelen we hier allerlei talenten. Antoinette en ik konden allebei al best wel redelijk met stokjes eten, maar we worden langzamerhand echte specialisten. We zoeken dan ook steeds meer de uitdaging op: met compleet verkleumde handen met stokjes eten (in Wuyuan), met heel korte stokjes eten, en jawel, met net gelakte nagels met stokjes eten. We eten onderhand net als de Chinezen. De noodles gaan zoals dat hoort ook met veel geslurp naar binnen. Dat kan ook echt niet anders als je ze met stokjes eet.

Ik kwam er in een hostel trouwens ook achter dat mijn reisverslagen wel heel anders zijn dan die van sommige anderen. Op de computer naast mij schreef een kleine kale jongen een reisverslag met de volgende prikkelende titel: 'Still alive and paying for sex with no shame'. Ik moest natuurlijk wel even stiekem lezen waar dat precies over ging. Nou ja, over massages met happy endings en over er als modellen uitziende vrouwen die maar 20 pond kosten. Tja, da's ook 'n manier om je vakantie te vieren...

In de meer toeristische plaatsen vind je ook meer Engelse teksten. Die zijn niet per se van betere kwaliteit dan in minder toeristische plaatsen. Zo werd ons bij de ingang van een toeristische trekpleister in Guilin door middel van een bord verteld: ' Obey the public order. No pandemonium. Don't force foreigners to take a picture. Sneeze to others and impropriate public property. Don't talk bllingsgate. Advocate engage in recreation. Resist the superstition. Refuse pornography, gamble and drug.' Dus! Dat je 't maar weet!

Bij een van de hostels zat dichtbij ook een soort massagesalon/wellness centrum waarbij wij op het menu o.a. aantroffen 'Scratching all the arteries and veins of the body' en al even bloedstollend, 'blood letting'.

In Yangshuo zagen we voor het eerst ook kat op het menu. Met een plaatje erbij van een schattige (nog) dartel rondlopende kat. Toch echt heel duidelijk een huis-, tuin- en keukenkat. Tja, het is China, wat zal ik er verder van zeggen.

Voor zover weer even mijn reisverslag. Nu dus naar Guangzhou en daarna Hong Kong!