Peking en smogproblemen

Ik ben weer ouderwets op reis met Antoinette! Rugzak op, alleen vliegticket geboekt en eerste nacht hostel. We gaan in drie weken van Peking naar Hong Kong. Antoinette en ik hebben met elkaar afgesproken op Peking airport omdat zij een andere vlucht heeft maar onze vluchten maar een half uur na elkaar aan komen.

Het is fijn om buiten het hoogseizoen te reizen. Mijn vlucht naar Peking is maar voor 1/5 vol. De plek naast mij is dus vrij! Dat betekent dat ik 's nachts lekker twee stoelen kan gebruiken om op te liggen en lekker te slapen. Maar ondanks mijn verwoede pogingen enkele uren lang om een comfortabele positie te vinden op die twee stoelen doe ik geen oog dicht. Ik ben te lang voor liggen op twee stoelen, en je hoofd in een hoek van 90 graden ten opzichte van de rest van je lijf, dat gaat toch echt pijn doen. Ik probeer zelfs nog met m'n benen omhoog tegen de stoel van mijn voorganger te zit/liggen. Maar ook dat hou ik niet langer dan een kwartier vol. Het helpt niet dat de Chinees achter mij in zijn slaap tot wel tweemaal toe met zijn elleboog op het knopje van het leeslampje drukt. Dat felle lampje dat recht in mijn ogen schijnt omdat mijn stoel naar achter staat. Ik geeft het op. Zucht. Dit was dus een vlucht met nul uur slaap.

Als we ongeveer 250 km van Peking af vliegen, denk ik dat we boven de wolken vliegen maar dat blijkt een grote massa sneeuw te zijn. Ik wist wel dat het koud zou zijn in Peking, maar dit lijkt me toch een beetje overdreven. Gelukkig wordt de sneeuw wel wat minder als we Peking naderen. Alhoewel ik dat op een gegeven momen echt niet meer zie aangezien we de mist, of is het smog, in vliegen.

Het viegveld van Peking werkt superefficient. Hup de douane door, en mijn rugzak is er meteen als ik bij de bagageband aankom. Ondertussen ook nog langzaam langs een vreemd apparaat moeten lopen dat mijn temperatuur meet (moet ik in quarantaine als ik koorts heb??). Antoinette en ik hebben elkaar meteen gevonden. Eerst geld pinnen, dan een koffie bij de Starbucks en daarna een taxi in.

Ik ruik op het moment dat ik het vliegtuig uit kom al de heerlijke smoggeur. In de grote, hoge hal van het vliegveld denk ik zelfs mist te zien hangen. Ik zeg dat tegen Antoinette. Zij is blij dat ik dat zeg, want zij zag het ook en begon al zwaar aan zichzelf te twijfelen....

Ik ben blij dat ik het adres van het hostel in het Chinees uitgeprint heb (met dank aan het hostel dat dat meegestuurd had met een kaartje erbij) anders reden we nu nog steeds rondjes in Peking schat ik zo in. Assertiviteit, en het durven toegeven als je iets niet snapt, is niet een van de competenties van de Chinezen. Een cultuurdingetje schijnbaar. Ik vertrouw het dus niet als die taxichauffeur, na drie keer uitleggen, zegt dat hij het snapt. Ik leg dus voor de zekerheid maar heel subtiel die kaart die ik uitgeprint heb op m'n schoot (ik zit naast 'm) en wijs waar we heen moeten. Hij kijkt af en toe even stiekem uit z'n ooghoeken naar die kaart...

Het is duidelijk kouder in Peking dan voorspeld was. Ik had begrepen dat het zonnig en ongeveer 2-5 graden boven nul zou zijn. Nou dat zonnetje, dat zie je niet door al die smog heen en het vriest zeker weten! Onze kamer in het hostel (eigenlijk meer een hotel) komt uit op een soort binnenplaats. Als wij aankomen staat de deur van onze hotelkamer helaas wijd open. Het is er dus een beetje koud. Gelukkig staat er een verrijdbare elektrische radiator, hangt er een airco en hangen er twee warmtelampen in de douche. Alles aan gooien en het wordt er snel heerlijk warm. Voordat we weer de deur uit gaan, trekken we toch maar even een extra laag kleding aan.

We lopen richting het Hai Hou Park, naar de Bar street. Ligt aan een meer. Het was even moeilijk te vinden, maar ja, als je een kaart hebt van de Lonely Planet waar maar ongeveer 1/5 van alle straten op aangegeven zijn, dan wordt het ook lastig. Als we eindelijk bij het meer aankomen dan zijn we allebei helemaal verbaasd dat het meer stijf dicht bevroren is. Dat had ons natuurlijk helemaal niet moeten verbazen gezien de temperatuur, maar op een of andere manier hadden wij gewoon een meer met niet bevroren water verwacht. Hoe dan ook, dit is eigenlijk wel leuk. Want alle Chinezen gaan helemaal los op de schaats (de meesten kunnen het totaal niet) en op sleetjes waarbij ze stokken gebruiken om zich vooruit te duwen. Het wordt langzaam donker, er gaan allemaal lichtjes aan (er hangen allemaal van die typisch Chinese rode lampionnen) en er klinkt muziek over de straat. Het ziet er allemaal heel gezellig uit.

Als we 's avonds terugkomen in het hotel maken we er even gebruik van het internet. Ik probeer niet eens op Facebook te komen, ik weet nog uit een eerdere vakantie dat je computer dan zegt dat die pagina niet bestaat. Maar hotmail moet toch wel lukken? Nou hier niet. De computer zegt dat ik wel een account heb maar dat de browser hotmail niet ondersteunt. Helaas werken andere browsers ook niet. Word ik nou gecensureerd of ligt het aan die computer? Maar even proberen of internet nou helemaal niet werkt. Ik kijk even op www.nu.nl. En geloof het of niet, het eerste bericht helemaal boven aan luidt als volgt: 'China adviseert bewoners Peking binnen te blijven vanwege smog'. Hoe toevallig is dat. En het verklaart wel een boel. Ik krijg wel spontaan last van m'n longen.... Ik had net nog heel optimistisch tegen Antoinette gezegd dat ik het wel mee vond vallen met die smog omdat ik in Delhi na een paar uur al de tranen over m'n wangen had biggelen, zo'n pijn deden m'n ogen daar! Hier helemaal geen last van.

Om 21.00 uur liggen we uitgeput in bed. Eindelijk lekker slapen! Ik word weer wakker als het nog donker is. Ik denk dat het zo wel licht zal worden maar lig al even wakker. Toch maar even kijken hoe laat het is. Het is 00.45! Dat meen je niet!! Ik ben echt klaarwakker. Antoinette ook. Maar even overlegd over de smogsituatie. We besluiten wat korter in Peking te blijven want het idee dat je de hele tijd die troep inademt, dat is gewoon niet fijn. Tegen een uur of 4.00 val ik eindelijk weer in slaap.

Het is op zich niet zo heel koud, iets onder nul, maar als je de hele dag buiten bent, dan krijg je het toch echt koud. En dat vraagt dus om drastische maatregelen. Ik haal dus mijn michelinmannetjesjas uit mijn rugzak, mijn muts en mijn oorwarmers. Die jas heb ik ooit in Nepal gekocht voor een trek door de bergen er zit zoveel dons in dat ik drie keer zo groot lijk, maar ook -50 zou overleven. En dat laatste, daar gaat het om.

Nu goed op de kou gekleed, wandelen we naar het Tiananmenplein, het grootste plein van de wereld. Eerst de security door om het plein op te mogen. Aan dit plein ligt ook de Verboden Stad. De plek waar vroeger de keizer met al z'n concubines en eunuchen woonde. Vooral de Verboden Stad is erg mooi en ook erg groot. Er zijn voornamelijk Chinese toeristen dus af en toe mogen wij op de foto met ze. We zien trouwens sowieso vrijwel geen Westerse gezichten hier in Peking.

Na de Verboden Stad lopen we via het Bei Hai Park (weer bevroren meren met dolle winterpret) naar de barstreet om daar te lunchen. Er staat van allerlei walgelijks op de kaart (spicy pig's blood, chicken feet, stomach, tripe, bah bah bah) dus wij gaan voor een onschuldig soepje met dumplings. Ik heb helaas zwaar het vermoeden dat in die dumplings ook gewoon orgaanvlees zat. Maar ik heb het dapper opgegeten.

's Avonds eten we dus maar Italiaans. We hadden allebei even geen zin in Chinees voedsel (in het vliegtuig ook al twee keer rijst gehad, is dat excuus genoeg?). Die nacht merk ik dat de jetlag mij nog steeds parten speelt (en Antoinette ook), als ik twee uur heb geslapen dan is dat veel. Hoe beroerd is dat zeg. Maar we gaan de Grote Muur bewonderen de volgende dag, dus dat is een goed vooruitzicht.

Vanwege de smog hebben we dus bedacht dat we een nachtje korter blijven in Peking en ook hebben we bedacht dat we de volgende avond naar Pingyao willen met de nachttrein. Maar als we die 's ochtends willen boeken dan wordt ons verteld dat die hele trein vol zit. Erger nog, het is dan de 14e januari en er is pas 21 januari weer plek! Juist. Probleempje. En nu? Ok, plan B. Voor deze dag cancellen we onze Grote Muur plannen, die staat er morgen ook vast nog. We gaan ons schema omgooien en kijken wat we kunnen regelen. We bedenken een compleet andere route (we gaan een heel andere kant van China bekijken) en een paar uur later zijn we in het bezit van twee vliegtickets. Een van Peking naar Shanghai voor 16 januari en een van Shanghai naar Guilin voor 22 januari. Ook boeken we meteen de nachttrein van Guilin naar Guangzhou op 28 januari zodat we zeker op tijd in de buurt van Hong Kong zullen zijn voor de terugreis naar Nederland. Weg dus reisvrijheid reisblijheid, maar dat was blijkbaar geen optie in China. Wel is het een beetje jammer dat we net nadat we geboekt hebben, nieuws krijgen uit Nederland: in Shanghai is het ook zwaar code rood in verband met erg gifitige smog. Nondeju! Meteen weer de plannen enigszins gewijzigd. Zo kort mogelijk in Shanghai en dan door naar het achterland. De plannen blijven dus maar veranderen. Wat zijn wij toch akelig flexibel....

Eerst volgende plan: alsnog naar de Grote Muur! Daarover later meer!