Laatste daagjes en Hong Kong

We hebben er vier mooie dagen in Yangshuo op zitten. Vanuit Yangshuo gaan we met de bus naar Guilin. Als de buschauffeur zegt dat 't de laatste halte is en we er uit moeten, hebben we geen idee waar we zijn. Ook twee andere Westerlingen hebben geen idee. Tot zij zien dat we vrijwel op het treinstation staan. Precies het treinstation van waaruit we met de nachttrein moeten vertrekken naar Guangzhou. Soms zit het ook gewoon echt mee! Scheelt weer een hoop gedoe met zware bagage (vooral Antoinette zeult zich een ongeluk want die heeft ook nog bagage voor drie weken Europa voorafgaand aan deze reis bij zich).

We hebben een softsleeper geboekt. Dat betekent met z'n vieren in een coupe. Alleen dat ' soft' dat snappen we niet helemaal. Je gaat je afvragen hoe hard een hardsleeper dan wel niet is. Maar daar was ik al voor gewaarschuwd. Fijn is wel dat we de coupe helemaal voor onszelf blijken te hebben. Slapen doe ik natuurlijk voor geen meter door alle geluiden (ook door de oordopjes heen) en alle bewegingen van de trein. We hebben ons treinkaartje in moeten leveren bij de conductrice. We kregen daar een ander kaartje voor terug. Als we er uit moeten komt zij ons waarschuwen en krijgen we ons eigen treinkaartje weer terug. De logica ontgaat mij enigszins, maar het is wel heel handig dat iemand je komt vertellen wanneer je er uit moet.

Na twaalf uur treinen komen we aan in Guangzhou. We hebben weer 'ns geen idee waar we uitstappen (welk station in Guangzhou) maar het zonnetje schijnt en het is wel een graad of 23! Perfect! We willen met de metro naar het door ons de avond ervoor geboekte hostel. Maar waar is de ingang van die metro nou? We zijn moe, hebben nog geen ontbijt gehad, dus we gaan toch maar voor de taxi. Maar, we worden (alweer) gewaarschuwd voor de taxichauffeurs. Dit keer door een aardige goed Engels sprekende mevrouw ('they will cheat you'). Ok, maar waar is dan de metro-ingang? Ze loopt heel lief een stukje met ons mee om het ons te laten zien.

We komen aan bij een behoorlijk apart hostel. Het lijkt eigenlijk meer of we bij een stel jongeren in het appartement zijn beland. En ze spreken geen woord Engels, alles gaat weer via Google translate. De badkamer is ranzig maar we krijgen uiteindelijk wel de enige kamer met een beetje deugdelijke matrassen (ja, we slapen dan wel in hostels, maar wel altijd in een tweepersoonskamer met eigen badkamer, dit is de enige keer met een gedeelde badkamer!). We besluiten uiteindelijk alleen maar te blijven omdat het voor een nachtje is, we moe zijn, nog niet ontbeten hebben en geen zin hebben om in deze grote stad (10 miljoen inwoners) weer op zoek te moeten naar een ander hostel.

Na ons even opgefrist te hebben, duiken we meteen de stad in. Eerst even ontbijten in alweer een splinternieuwe luxe shoppingmall (echt, hoeveel van die dingen staan er wel niet in China? Maar ze zijn wel perfect om even wat eten te scoren). Van daaruit door naar Shamian eiland dat ligt in de Pearl river. Dit eilandje (900 bij 300 meter) was ooit van de Engelsen en Fransen na de Opiumoorlogen. Hier staan nog heel veel koloniale gebouwen. Echt een leuk stukje stad. We zien wel vier of vijf bruidsparen die er hun trouwfoto's laten maken en een echte fotoshoot met een heus model. Populair eilandje dus. Antoinette vertelt mij dat dit eilandje ook bekend staat als DE plek om Chinese adoptiekindjes op te halen. En verdomd als het niet waar is we zien allemaal Westerse koppeltjes met buggies met Chinese babies en dreumessen. Ook blijkt dat het klopt wat ik een poosje geleden al ergens las, dat je tegenwoordig als buitenlander eigenlijk alleen Chinese kindjes kunt adopteren die 'iets' hebben. De kinderen in de buggies die we zien, hebben o.a. een hazenlip en huidproblemen.

We gaan door naar het treinstation om vast ons treinkaartje naar Hong Kong voor de volgende dag te kopen. Er staan vier lange rijen en Antoinette en ik gaan allebei in een andere rij staan (goede strategie dachten wij zo met al die rijen hier in China). Die van Antoinette gaat duidelijk sneller en als zij na 20 minuten aan de beurt is stap ik uit mijn rij en ga bij haar staan. Dan blijkt vervolgens dat we in de rij staan waar je alleen met Hong Kong dollars kunt betalen. En ja, die hebben we natuurlijk nog niet. Grote.....diepe......ZUCHT. Maar we worden weer gered door een goed Engels sprekende Chinees die achter ons staat. Hij is zo aardig om voor ons de kaartjes te kopen met zijn HK dollars en wij betalen hem in Chinese yuan. Thank you, thank you, thank you!

Dan op zoek naar een leuk plekje om te eten 's avonds. Ook in deze stad 's avonds weer veel mooi verlichte wolkenkrabbers dus leuk om in het donker rond te dwalen. Dan vinden we via een klein obscuur trappetje naar beneden allemaal restaurantjes onder de grond. Echt, in China lijkt het leven zich grotendeels onder de grond af te spelen. Soms is het onderdeel van 'n shoppingmall, soms als deel van de metro, soms hele tunnels met winkeltjes tussen twee metrostations in. Allemaal winkeltjes en plekken om te eten. Kan me wel voorstellen dat het onder de grond beter vertoeven is dan erboven als het van de zomer zo knettertje heet wordt in deze regio. Daarna nog even snel in het hostel een hostel voor de volgende dag in Hong Kong geregeld en eindelijk lekker slapen!

De volgende ochtend naar het treinstation, daar lekker ontbeten en onze laatste Chinese yuan uitgegeven. Een half uur voordat de trein vertrekt gaan we richting het perron. Dat blijkt echt net op tijd te zijn. Even vergeten dat we de security en douane door moeten. Hong Kong is natuurlijk geen China! Je gaat echt het land uit lijkt het (en we kunnen ook niet meer terug want we hebben een single entry visa) ook al hoort Hong Kong officieel bij China. Dus we gaan de rij in voor de security en de rij in voor de douane. We zitten echt net twee minuten in de trein als die vertrekt. Fieuw....

In de trein proberen ze door middel van elektronische informatieborden de Chinezen wat op te voeden. Er staat onder meer op dat als ze niezen of hoesten, ze een tissue voor hun mond en neus moeten houden. Nou dat is helaas zwaar aan Chinese dovemansoren gericht natuurlijk. Zelfs je hand voor je mond houden daar doet al niemand aan in China.

Dan zijn we na bijna twee uur in Hong Kong. Wat een wereldstad! Hier lopen opeens allerlei nationaliteiten rond in plaats van alleen maar Chinezen. Ons hostel staat in Kowloon (wijk in Hong Kong) en zit verstopt op de 12e verdieping van een gebouw dat 'n compleet labyrinth is (Chung King Mansion heet het, dat doet heel wat vermoeden als naam van een gebouw, maar nee....). De eerste drie keer verdwalen we gewoon in het gebouw op weg naar ons hostel en op weg uit het gebouw! Op de onderste verdiepingen zitten allemaal miniwinkeltjes van Indiers en Afrikanen. Bijna geen Chinees te bekennen. De kamers van de hostels in Hong Kong schijnen allemaal superieniemienie te zijn. Wij hebben ook zo'n minikamertje maar wel met twee ramen (ramen zitten schijnbaar ook niet in alle kamers) en die kunnen nog open ook. De badkamer is zo klein (eigenlijk is het gewoon 'n wc) dat je net naast de wc pot kan staan om te douchen. Je moet ook scheef op de wc gaan zitten want er is niet genoeg ruimte voor je knieen.

We zijn in Hong Kong wel in de goede tijd van het jaar. Volgens mij is januari de koudste maand van het jaar, dat betekent normaal een graad of 20 en wij hebben hier maar liefst vier dagen lang een graad of 25! Antoinette is een keer in september in Hong Kong geweest en toen was het zo vies warm dat ze alleen maar van airco naar airco probeerde te komen.

Hong Kong 'by night' is ook weer super. Eigenlijk zijn alle grote steden waar we geweest zijn 's avonds mooier dan overdag door alle verlichting. Hong Kong heeft een mooie skyline aan het water waar ook Nederland goed vertegenwoordigd wordt door Philips en ING. We lopen o.a. over de Avenue of Stars waar de Chinese sterren, net als in Los Angeles, hun handafdrukken achter hebben gelaten. Daar worden door de Chinezen allemaal foto's van gemaakt. Heel populair is ook een foto maken met een standbeeld van Bruce Lee. Dus allemaal foto's met een Chinees ervoor die dezelfde Kungfu pose aanneemt als Bruce Lee (of is het karate, geen idee eigenlijk wat die man precies deed).

De tweede dag in Hong Kong gaan we naar Lamma Island met de ferry. Op Lamma Island wonen veel expats, er zijn wat leuke strandjes en er is bijna geen verkeer. Fijn! Het is heerlijk weer, Antoinette en ik verbranden zelfs een beetje. Beetje rondlopen, beetje op strand hangen ('t zeewater is koud!), boekje lezen, wij vermaken ons prima. En, we vinden er een kaaswinkeltje. Dat is bijzonder hier! Ze verkopen vers stokbrood en brie! Oh jammie, jammie! De lunch voor op het strand is dus geregeld! Heel erg fijn om met dit mooie weer onze vakantie af te sluiten. Als we de reis andersom hadden gemaakt, dan zaten we nu in de kou en de smog in Peking...

Na het avondeten op het eiland nog even wat rondwandelen in Kowloon. Hippe bende hier hoor. Er zijn hier sommige restaurantjes zo populair dat er rijen buiten staan. Ook zien we een rij staan bij de winkel van Chanel. Alle dure merken lijken hier in alle luxe shoppingmalls (en dat zijn er veel) een winkel te hebben. Tegelijkertijd is er dus het heel andere shoppingmalletje waar wij slapen (er zitten echt tientallen hostels in het gebouw waar wij slapen). En op straat proberen allerlei Indiers je tot vervelens toe (nep)Rolexen en maatpakken aan te smeren. Dat is zo'n beetje wat je ziet in Kowloon. Je kunt trouwens wel merken dat de Engelsen hier ooit de baas waren. Er rijden allemaal dubbeldekkersbussen en de voetgangersstoplichten werken normaal! Ook wordt hier vele minder gerocheld en gespuugd (staat volgens mij ook boete op!).

De volgende ochtend is de laatste ochtend alweer van Antoinette en mij samen. Die drie weken zijn omgevlogen! Ongelofelijk. Nog een keer een Starbucks bezoekje, lekker op 'n terrasje op de boulevard in 't zonnetje. We hebben nog dikke pret want door drie voormalige Nederlandse corpsballen worden wij getrakteerd op een gratis aflevering van Jiskefet van een uur lang (ey, lullo, heb je nog geneukt?). Ze zijn aan het blaten over vrouwen, de perfecte vrouw, dat er allemaal vrouwen verliefd op ze zijn en met welke collega's ze seks hebben gehad, bla bla bla. Hi-la-risch! Antoinette en ik moeten elkaar niet te veel aankijken wat we krijgen al half de slappe lach en dan hebben ze natuurlijk door dat wij ze afluisteren.

Hoe leuk ook, Antoinette moet er nu echt vandoor. Ik wissel eerst nog van kamer, ik krijg nu een eenpersoonkamer. En ik dacht niet dat het mogelijk was, maar die is nog kleiner dan de vorige (maar ook wel weer met raam!). Er staat een eenpersoonsbed en strak om dat bed heen staan de muren, dan nog 1 m2 om te staan, en dan de badkamer van amper 1 m2.

Daarna loop ik mee met Antoinette naar de bushalte (bus gaat direct naar het vliegveld, heel fijn!). Wel heel raar dat we elkaar waarschijnlijk nu weer ongeveer een jaar niet zullen zien omdat zij natuurlijk weer terug gaat naar Nieuw-Zeeland.

Ik kom de laatste 1,5 dag goed door met lekker luieren in het zonnetje op de Avenue of Stars, terrasje zitten, eten, internetten (ik kan hier wel weer op facebook!). Ik word soms gevraagd om op de foto te gaan met een Chinees en soms zomaar op de foto gezet door Chinezen (ben rustig een boekje aan het lezen maar een paar keer als ik op kijk, kijk ik recht in een lens van een camera, waarna de Chinees zichtbaar schrikt omdat 'ie betrapt is, haha). Zullen wel Chinezen van het vasteland zijn die dit doen, want Hong Kongers zijn wel gewend aan Westerse gezichten.

En zo is er weer een einde gekomen aan een mooie reis! Conclusie: China is veel te groot om in drie weken te bereizen. Zoveel nog niet gezien! Dus wie weet kom ik nog wel eens terug (maar dan wil ik wel Chinees geleerd hebben, uitdaginkje dus). China is ook niets voor mensen die niet zo goed van vieze dingen houden (net als India trouwens). China vond ik wel veel schoner dan verwacht (maar ja, als je India gezien hebt, dan kun je alles hebben) maar dat gerochel en gespuug dat vindt niet iedereen fijn en dan is er natuurlijk nog dat dubieuze vlees in restaurants...

Belangrijke tip voor de toekomstige Chinareiziger (vooral als je buiten de grote steden wilt reizen) neem een of ander vertaalapparaat mee. Of installeer een ' ik ga op vakantie naar China maar, help, ik spreek geen Chinees' app (als dat al bestaat, en zo niet, dan moeten ze er een maken). En tip 2. Eet gewoon Chinees eten en laat het zogenaamde Westerse eten voor wat het is. Behalve misschien in heel dure restaurants zal het nooit smaken zoals je gedacht had (wie wist bijvoorbeeld dat het mogelijk was een pizza zo enorm vies te maken dat je 'm niet eens op wil eten?) en dat kan alleen maar tegenvallen dus. En het Chinese eten is zo lekker!!

Wie weet tot een volgende keer lieve lezers. Ik stap straks weer op 't vliegtuig naar huis. En aangezien ik de twee vorige keren dat ik ver moest vliegen enorme problemen had met de terugvlucht, vind ik dat het nu wel in een keer goed mag gaan....

Doeg!