De kust van Californië

We rijden vanuit Barstow naar San Luis Obispo dat een stuk boven Los Angeles ligt. We zien op een gegeven moment dat we richting een bruine wolk smog rijden. In die wolk ruikt het behoorlijk dubieus. We gaan er vanuit dat het smog is, ontstaan door de rook van de bosbranden een stuk verderop. We rijden er gelukkig ook weer uit op een gegeven moment en hebben er verder geen last van. Het is het laatste echt langere stuk rijden. Spotify gaat weer aan met de door reisgenoot in Amerika gedownloade afspeellijst ‘roadtrip’ waarvan de liedjes (vast niet geheel toevallig, want Spotify weet natuurlijk waar we zijn) vaak gaan over de staten waar we doorheen rijden. San Luis Obispo (SLO voor intimi) ligt net niet aan zee, maar heeft wel wat betaalbaardere hotels en blijkt een hartstikke leuk stadje te zijn met leuke winkeltjes en restaurantjes. Vergeleken met andere steden doet het bijna een beetje Europees aan (en dat is een compliment, Amerikaanse steden hebben weinig gezellige ‘down towns’ vinden we). We blijven er drie nachten en gaan van daaruit SLO en de kust verkennen. De eerste dag wat shoppen en lekker eten in SLO. Toeristisch hoogtepunt in SLO: bubblegum alley. Een steegje waarvan de muren hele aal volgeplakt zijn met uitgekauwde bubblegum. Kunstzinnig of gewoon eigenlijk heel vies? De meningen zijn verdeeld.

De volgende dag gaan we naar Pismo beach. Dat valt wat tegen. Er is wel veel strand en een pier, maar weinig te doen. Het is met bijna 20 graden ook niet echt strandweer natuurlijk. We kijken wat naar de surfers in actie. Leuke strandtentjes doen ze niet aan in Amerika lijkt het. Dat is toch een gemiste kans. We drinken op een toch nog gevonden terras met uitzicht op zee een bakje koffie en besluiten naar Morro Bay te rijden. Morro Bay ligt iets ten noorden van Pismo beach en heeft een heel grote brok steen (die uit de lucht gevallen lijkt) voor de kust liggen waar je heen kunt lopen. We vinden het bij het inrijden al meteen veel leuker dan Pismo beach. Als eerste al gratis parkeren (altijd goed) en bij het uitstappen uit de auto horen we al meteen zeeleeuwen brullen! Als we richting zee lopen, zien we ook al meteen de eerste grote zeeleeuw zwemmen. Op een eilandje net van de kust zien we er ook veel en we horen ze ook. We eten lekker op een terrasje aan zee en lopen richting de grote steen. Onderweg zien we heel veel zee-otters die heel dichtbij de kust lekker op hun rug liggen te relaxen in het water. Ook zien we veel gave grote cactussen met cactusvijgen in verschillende kleuren erop (die kun je eten). Morro Bay is definitief goedgekeurd!

We eten in SLO twee keer in een echt restaurant, wat ook meteen behoorlijk aan de prijs is. Vaak lunchen/eten we in andere soorten tentjes die ontbijt, lunch en avondeten serveren zoals onder andere Denny’s die je in elke stad kunt vinden (goed geprijsde en van alles te eten zoals pannenkoeken maar ook salades, burgers en wat meer Mexicaans-achtig eten). In de IHOP (International House of Pancakes!) eten we ook lekkere pannenkoeken. We eten ook twee keer in een Japans restaurant. Best lekker authentiek Japans eten serveren ze. De vraag “do you want Parmesan cheese with that” verbaast ons dan ook wel. Hoe verzin je dat bij Japans eten?? We eten ook een paar keer authentiek Amerikaans (burger met frietjes dus) maar na alle Koreaanse speklapjes bij Grand Canyon en ook de worst/bacon bij de pannenkoeken ben ik op een gegeven moment helemaal klaar met al dat vlees. Ik eet dat thuis ook bijna nooit en probeer richting het einde van de vakantie toch de gerechten (zoveel mogelijk, gaat niet altijd) zonder vlees te bestellen. We halen ook een paar keer yoghurt met cereals voor in de hotelkamer (de kamers hebben bij na allemaal een koelkast) zodat we rustig in de hotelkamer wat kunnen ontbijten voor we de stad in gaan. Een van de koelkasten blijkt op vriesstand te staan waardoor de yoghurt ‘s ochtends in een blok hard yoghurtijs is veranderd. Bummer. Dus dan toch maar naar Denny’s voor een ontbijtje.

Bij de meeste restaurants hier in West Amerika moet je wachten bij de ingang om een plek toegewezen te krijgen. Ook als er vrijwel geen tafel bezet is in het restaurant of de diner. Vervolgens moet je als je echt rond etenstijd gaat, ook echt wachten, soms ook behoorlijk lang (ons record is bijna een uur!) om een plekje te krijgen. Dan ben je aan het wachten, krijg je uiteindelijk een tafel en zie je gewoon dat er andere tafels vrij zijn. Het kan natuurlijk zijn dat er niet voldoende personeel is om alle tafels te bedienen maar ik vermoed ook gewoon dat je niet hip bent als restaurant als je geen mensen in de wacht hebt staan. Irritant!

Na San Luis Obispo rijden we verder via de kust naar Monterey. Het is een mooie route langs zee waarbij we denken af en toe in de verte walvissen te spotten. In Monterey zelf zien we in de haven weer zeeleeuwen en zee-otters en dit keer ook zeehonden. Er liggen op het strand ook een aantal dode zeehonden of zeeleeuwen. Die worden niet weggehaald blijkbaar.

In een pub doen we een biertje aan het eind van de middag en er blijkt een American Football wedstrijd te zijn die avond: de Los Angeles Rams tegen Kansas City. We kijken het eerste gedeelte (altijd heel veel schermen in van die bars, met verschillende sporten tegelijk op de schermen) en proberen de spelregels enigszins te doorgronden. Zo’n wedstrijd duurt vaak wel 2,5 uur! Dat komt vast omdat de wedstrijd om de haverklap stil ligt en er ook veel reclame tussendoor komt. Wel waar voor je geld dus als je gaat kijken, maar het duurt ons wat te lang, wij gaan lekker eten. Achteraf schijnt het de mooiste wedstrijd van het jaar geweest te zijn maar dat hadden wij toch niet doorgehad/gesnapt.

Vanuit Monterey rijden we de volgende dag de zogenaamde 17 miles route over een soort schiereiland. Je kunt overal stops maken langs de zee (het schiereiland is volgens mij eigenlijk een grote golfbaan en er wonen mensen met teveel geld) en we zien weer de (inmiddels) standaard zee-otter, zeeleeuw en zeehond. Aansluitend gaan we naar het stadje Carmel. Een apart, prijzig stadje met vooral veel bijzondere huizen en een leuk strand.

Monterey is onze laatste echte stop op deze reis. We rijden nu terug richting San Francisco om onze auto in te leveren en om vast in de buurt van het vliegveld te zijn de laatste twee nachten. Er is eindelijk regen voorspeld en het regent inderdaad best wel veel die een na laatste dag. Fijn voor Californië dat zo in de brand heeft gestaan de laatste tijd natuurlijk maar het uitzicht richting zee voor ons is natuurlijk wel wat minder. We maken dan ook minder stops dan gepland en rijden door naar ons hotel. De laatste dag spenderen we aan shoppen in San Francisco. Het is die dag Thanksgiving en dus bijna Black Friday. Een aantal winkels is dicht maar er zijn ook al veel aanbiedingen in de winkels die open zijn. Ik shop een beetje teveel kleren. We besluiten vervolgens ook nog te proberen om de tent die we gekocht hebben toch terug te nemen naar Nederland in plaats van die achter te laten. Aangezien we allebei al bijna op 23 kilo zaten op de heenweg wordt dat wel een uitdaging. Ik gooi m’n bergschoenen weg (kapot), trek een zware jas en trui aan en prop zoveel mogelijk in m’n kleine rugzak die ik meeneem het vliegtuig in. Tot m’n grote verbazing zit ik maar een halve kilo boven het toegestane maximum van 23 kilo. En dat ondanks alle extra kleren die ik gekocht heb hier en de op vakantie gekochte vierpersoonstent. De mevrouw aan de balie bij het inchecken geeft aan dat ik wel in ieder geval iets uit m’n koffer moet halen en dat het dan goed is. Er gaat een jas uit en hupsakee, we kunnen door! Klopje op m’n schouder voor m’n inpakkwaliteiten!

De vakantie is zoals altijd weer voorbij gevlogen. En ook zoals altijd was het weer een belevenis. Het rijden is ons heel erg meegevallen. De Amerikanen rijden super rustig en beleefd. In het begin had ik de regels (en de auto) nog niet helemaal door maar dat komt langzamerhand natuurlijk wel. Er zijn veel kruisingen waarbij iedereen van elke kant verplicht moet stoppen. Vervolgens mag de degene die het eerste aan kwam rijden ook weer als eerste gaan rijden. Iedereen stopt ook echt altijd bij die stopborden. Wat ook anders is dan bij ons is dat je bij een stoplicht in principe door rood mag als je rechts afslaat. Als dat niet mag, staat het specifiek aangegeven.

Wat ons verder opviel hier:
- Marihuana is gelegaliseerd. Dat ruik je op straat maar ze overdrijven hier wel hoor: op de radio hoor je zelfs reclame voor ‘dispensaries’ (koffieshops). In Las Vegas moet alles natuurlijk groots zijn dus binnenkort openen ze daar de grootste dispensary van de wereld (zeggen ze).
- Op de snelwegen wordt de snelheid gecontroleerd met radar en ook met vliegtuigen?? Wij hebben ons best keurig aan de snelheid gehouden (lang leven de cruisecontrol). Wat wel heel apart is: op een snelweg waar je ongeveer 120 km per uur mag rijden, rijden in Californië ook fietsers. Lijkt me toch niet relaxed fietsen als er auto’s met 120 km per uur langs komen razen? Toch zijn er mensen die het doen.
- Er rijden hier heel veel Tesla’s (ze komen hier natuurlijk ook vandaan). Er zijn speciale Tesla sneloplaadstations bij bijvoorbeeld stopping malls. Ze zien er heel futuristisch uit. Wij zien zo’n oplaadstations waarbij de tien oplaadstations allemaal bezet zijn en er staan er nog een paar te wachten om te gaan laden ook. Nog nooit zoveel Tesla’s bij elkaar gezien.
- De wegen zijn echt slecht onderhouden op bepaalde plekken. Op een stuk zit er een soort van gat in de weg waarbij een Dodge een paar auto’s voor ons de hele voorkant van z’n auto verliest. Dat gaat allemaal maar net goed (iedereen remt op tijd en kan er omheen rijdenremmen en er omheen rijden).
- Benzine is goedkoop maar de prijs verschilt enorm per tankstation. We hebben getankt voor 2,79 dollar per gallon (3,78 liter) maar ook voor 3,79 dollar per gallon en we hebben prijzen gezien van ver in de 4 dollar. Het rare is dat die grote prijsverschillen er ook zijn bij tankstations die gewoon praktisch naast elkaar liggen. Maar we kunnen dus niet klagen over de benzinekosten: we hebben in totaal ongeveer 3.800 km gereden en maar 200 euro uitgegeven aan benzine!
- Er zijn overal openbare toiletten en die zijn gratis. Heel fijn.
- DNA heritage testen zijn populair. Veel Amerikanen die we spreken weten precies voor hoeveel procent ze waar vandaan komen en vertellen je graag over hun afkomst als je vertelt dat je uit Europa/Nederland komt.

Deze reis is dus weer voorbij. Op naar de volgende vakantie. En die is heel decadent al over vijf weken ongeveer. Misschien dat de uit Amerika meegenomen tent bij die vakantie ook weer dienst gaat doen. We gaan het zien! Voor nu: tot de volgende keer maar weer...