Part two: Jaisalmer
Door: kimkoopman
Blijf op de hoogte en volg Kim
27 Oktober 2010 | India, Jodhpur
Dag allemaal,
Hier ben ik dan weer met een uitgebreid verslag omdat ik weer 6 uur in een trein heb doorgebracht. Ik was geeindigd in de trein naar Jaisalmer, en daar pak ik dan ook de draad weer op. Voor het geval het iemand is opgevallen: ik krijg het op de computers hier niet voor elkaar om een trema te produceren....
Ik heb in totaal in de trein 13 uur geslapen. Niet raar dus dat ik me af en toe moest omdraaien omdat ik echt voelde dat ik doorligplekken aan het kweken was. Ik werd om 11.00 uur wakker en nog geen 10 minuten later komt iemand melden dat we bijna bij het station van Jaisalmer zijn. Je voelt al door de airco heen dat het hier een stuk warmer is. Door de vieze en beslagen ruiten is nog net te zien dat het buiten een dorre en droge boel is. Op het station staat iemand die ons op komt halen. Aangekomen bij het hotel gaan we eerst eten (prioriteit nummer een na het karige avondmaal van de dag ervoor, en ik ben helemaal blij want ze hebben pasta, echt 'no spicy' ook nog!) en daarna douchen (ook heel erg nodig ondertussen).
Ons lekker schoon voelend duiken we de viezigheid weer in. Goed opletten waar je je voeten neerzet hier want of je stapt in een gat in de weg of je stapt in een koeienvlaai. Want, terwijl we in Delhi geen koe gezien hebben, hier zijn er ontelbaar veel die over straat zwerven. Ze zijn helemaal uitgemergeld en hebben zo'n honger dat ze papier en plastic eten. Je zou toch niet verwachten dat ze hier zo omgaan met die heilige koeien van ze. We zien ook veel honden die nauwelijks ademhalen. We lopen naar het bekende fort van Jaisalmer dat boven de stad uitsteekt. Binnen zijn allemaal winkeltjes te vinden en restaurants. We eten en drinken wat (in een rooftop restaurant met mooi uitzicht over deze zandgele stad die helemaal van zandsteen gebouwd is), shoppen wat en raken aan de praat met de locals.
De mensen hier zijn duidelijk meer afhankelijk van de toeristen want ze doen erg hun best om je in hun winkel te krijgen. "Please come in my shop madam. You can buy gifts." "I don't want to buy gifts". "Why not?". "I am not a nice person". En weer verder. Op een of andere manier hebben ze vaak meteen door dat we Nederlanders zijn en ze zijn ook gewend aan Nederlanders. Een paar voorbeelden:
" Madam you come to my bar, you can listen to Racoon, Anouk and Marco Borsato. Heeeel gezellig".
" You come in my shop, kijken, kijken, wel kopen!"
" You from Holland, my brother lives in Almere, he married to Dutch girl. Doei, tot ziens"
Mensen willen, ook als ze doorhebben dat je niks bij ze gaat kopen, vaak gewoon een praatje met je maken. Ook een leuk gesprek met een student in een cafe. Hij heeft echt niets te koop, maar wil wel graag zijn Engels en Frans oefenen. Het gesprek gaat over reincarnatie en karma (heel erg Indiaas dus...)
's Avonds eet ik weer pasta (jeej!) en na een treinticket geregeld te hebben en hotels geboekt te hebben via internet, liggen we vroeg in bed. Ze houden hier erg van vuurwerk (voornamelijk rotjes) en de koeien en honden gaan ' s nachts ook compleet los. Ik ben dus blij dat ik m'n oordopjes bij me heb!
De volgende ochtend is de check-out om 9.00 uur en na het ontbijt gaan we de stad weer in. We bezoeken een tempeltje en een haveli (soort oud herenhuis, maar dan Indian style en van zandsteen met een heleboel uitgehouwen tierelantijntjes).
In het restaurant waar we lunchen, vraagt het Nederlandse koppel dat naast ons is komen te ziten of de airco aan mag. Er staat namelijk een mega airco-unit die de mooie naam 'desert cooler' draagt. Het ding is kapot zeggen ze. Maar, er wordt wat geregeld. Een electrisch draadje dat naar een lamp loopt wordt zonder pardoes doorgeknipt. Er wordt een andere elecrtische draad aan vastgeknoopt en die wordt ergens in de airco geprutst: et voila! We hebben koele lucht! Het kan hier allemaal...
Daarna is het tijd om terug te gaan naar het hotel om onze bagage op te halen en met een riksja richting het treinstation te vertrekken. We hebben een reis van 6 uur voor de boeg naar Jodhpur. We hebben weer bedjes en airco besteld, dus de tijd is goed door te komen met wat slapen en wat schrijven van mijn reisverslag. Terwijl ik 'n beetje aan het soezen ben, merk ik op 'n gegeven moment dat twee Indische jongens met een stopcontact (110 Volt staat erop) aan het rotzooien zijn. Dat stopcontact zit op 30 centimeter van mijn hoofd. Blijkbaar willen ze 2 telefoons opladen terwijl er slechts een stekker in kan. Er worden losse electriciteitsdraadjes in het stopcontact gestopt samen met een oplader. Ik vraag of ze geen 'big explosion' gaan maken, maar nee, nee, dat doen ze niet. Niet geheel gerustgesteld ga ik weer liggen. Blijkbaar krijgen ze de boel toch niet aan de praat want even later stoppen ze met hun gepruts. Jodhpur, ook wel de blauwe stad genaamd, is nog een paar uurtjes treinen van ons vandaan.
Tot nu toe redt mijn lijf het nog prima hier met al die bacterien. Maar ik ben dan ook Superwoman natuurlijk (je kan het maar getroffen hebben met jezelf). Antoinette daarentegen voelt zich even geen Superwoman. Ze heeft zo ongeveer haar gehele meegebrachte apotheek in een keer naar binnen gewerkt, dus het zou snel weer beter moeten gaan. Ik klop bij deze meteen even onder het houten tafeltje waar deze computer op staat...
Wordt vervolgd!
Hier ben ik dan weer met een uitgebreid verslag omdat ik weer 6 uur in een trein heb doorgebracht. Ik was geeindigd in de trein naar Jaisalmer, en daar pak ik dan ook de draad weer op. Voor het geval het iemand is opgevallen: ik krijg het op de computers hier niet voor elkaar om een trema te produceren....
Ik heb in totaal in de trein 13 uur geslapen. Niet raar dus dat ik me af en toe moest omdraaien omdat ik echt voelde dat ik doorligplekken aan het kweken was. Ik werd om 11.00 uur wakker en nog geen 10 minuten later komt iemand melden dat we bijna bij het station van Jaisalmer zijn. Je voelt al door de airco heen dat het hier een stuk warmer is. Door de vieze en beslagen ruiten is nog net te zien dat het buiten een dorre en droge boel is. Op het station staat iemand die ons op komt halen. Aangekomen bij het hotel gaan we eerst eten (prioriteit nummer een na het karige avondmaal van de dag ervoor, en ik ben helemaal blij want ze hebben pasta, echt 'no spicy' ook nog!) en daarna douchen (ook heel erg nodig ondertussen).
Ons lekker schoon voelend duiken we de viezigheid weer in. Goed opletten waar je je voeten neerzet hier want of je stapt in een gat in de weg of je stapt in een koeienvlaai. Want, terwijl we in Delhi geen koe gezien hebben, hier zijn er ontelbaar veel die over straat zwerven. Ze zijn helemaal uitgemergeld en hebben zo'n honger dat ze papier en plastic eten. Je zou toch niet verwachten dat ze hier zo omgaan met die heilige koeien van ze. We zien ook veel honden die nauwelijks ademhalen. We lopen naar het bekende fort van Jaisalmer dat boven de stad uitsteekt. Binnen zijn allemaal winkeltjes te vinden en restaurants. We eten en drinken wat (in een rooftop restaurant met mooi uitzicht over deze zandgele stad die helemaal van zandsteen gebouwd is), shoppen wat en raken aan de praat met de locals.
De mensen hier zijn duidelijk meer afhankelijk van de toeristen want ze doen erg hun best om je in hun winkel te krijgen. "Please come in my shop madam. You can buy gifts." "I don't want to buy gifts". "Why not?". "I am not a nice person". En weer verder. Op een of andere manier hebben ze vaak meteen door dat we Nederlanders zijn en ze zijn ook gewend aan Nederlanders. Een paar voorbeelden:
" Madam you come to my bar, you can listen to Racoon, Anouk and Marco Borsato. Heeeel gezellig".
" You come in my shop, kijken, kijken, wel kopen!"
" You from Holland, my brother lives in Almere, he married to Dutch girl. Doei, tot ziens"
Mensen willen, ook als ze doorhebben dat je niks bij ze gaat kopen, vaak gewoon een praatje met je maken. Ook een leuk gesprek met een student in een cafe. Hij heeft echt niets te koop, maar wil wel graag zijn Engels en Frans oefenen. Het gesprek gaat over reincarnatie en karma (heel erg Indiaas dus...)
's Avonds eet ik weer pasta (jeej!) en na een treinticket geregeld te hebben en hotels geboekt te hebben via internet, liggen we vroeg in bed. Ze houden hier erg van vuurwerk (voornamelijk rotjes) en de koeien en honden gaan ' s nachts ook compleet los. Ik ben dus blij dat ik m'n oordopjes bij me heb!
De volgende ochtend is de check-out om 9.00 uur en na het ontbijt gaan we de stad weer in. We bezoeken een tempeltje en een haveli (soort oud herenhuis, maar dan Indian style en van zandsteen met een heleboel uitgehouwen tierelantijntjes).
In het restaurant waar we lunchen, vraagt het Nederlandse koppel dat naast ons is komen te ziten of de airco aan mag. Er staat namelijk een mega airco-unit die de mooie naam 'desert cooler' draagt. Het ding is kapot zeggen ze. Maar, er wordt wat geregeld. Een electrisch draadje dat naar een lamp loopt wordt zonder pardoes doorgeknipt. Er wordt een andere elecrtische draad aan vastgeknoopt en die wordt ergens in de airco geprutst: et voila! We hebben koele lucht! Het kan hier allemaal...
Daarna is het tijd om terug te gaan naar het hotel om onze bagage op te halen en met een riksja richting het treinstation te vertrekken. We hebben een reis van 6 uur voor de boeg naar Jodhpur. We hebben weer bedjes en airco besteld, dus de tijd is goed door te komen met wat slapen en wat schrijven van mijn reisverslag. Terwijl ik 'n beetje aan het soezen ben, merk ik op 'n gegeven moment dat twee Indische jongens met een stopcontact (110 Volt staat erop) aan het rotzooien zijn. Dat stopcontact zit op 30 centimeter van mijn hoofd. Blijkbaar willen ze 2 telefoons opladen terwijl er slechts een stekker in kan. Er worden losse electriciteitsdraadjes in het stopcontact gestopt samen met een oplader. Ik vraag of ze geen 'big explosion' gaan maken, maar nee, nee, dat doen ze niet. Niet geheel gerustgesteld ga ik weer liggen. Blijkbaar krijgen ze de boel toch niet aan de praat want even later stoppen ze met hun gepruts. Jodhpur, ook wel de blauwe stad genaamd, is nog een paar uurtjes treinen van ons vandaan.
Tot nu toe redt mijn lijf het nog prima hier met al die bacterien. Maar ik ben dan ook Superwoman natuurlijk (je kan het maar getroffen hebben met jezelf). Antoinette daarentegen voelt zich even geen Superwoman. Ze heeft zo ongeveer haar gehele meegebrachte apotheek in een keer naar binnen gewerkt, dus het zou snel weer beter moeten gaan. Ik klop bij deze meteen even onder het houten tafeltje waar deze computer op staat...
Wordt vervolgd!
-
27 Oktober 2010 - 14:19
Wies:
You go, you super woman! enJOY -
28 Oktober 2010 - 09:09
René Koopman:
Hi Kim, mooi verhaal. Ik probeer je een beetje te volgen via Google Earth. Dan krijg je een duidelijke indruk van het grote lege landschap waar jullie, al slapend door heen zijn gereisd en we kunnen ook iets zien van de mooie steden die je bezoekt. Hier loopt alles goed, Wies houdt goed stand, zaterdag gaan we met zijn allen haar spullen naar de Zeemanstraat brengen. Hou je haaks en eet goed, groetjes van Hennie en mij. -
28 Oktober 2010 - 14:52
Franke En Robert:
Een remedie tegen doorligplekken is iets meer vet kweken, neem ons als voorbeeld. -
28 Oktober 2010 - 16:51
Saar:
Zitten onder dat tafeltje waar je klopt niet juist veel bacterien?? Als dat maar goed gaat superwoman!
Have fun! -
29 Oktober 2010 - 12:54
Monique:
leuk die uitgebreide verslagen!
Succes met je superwomanschap, laat je niet ziek maken door een tafeltje (zou wat zijn zeg, alle het rare voedsel overleven en dan aan de poeperitus door een tafel)
veel plezier verder!
-
29 Oktober 2010 - 15:37
Ingrid:
Heey Kim of moet ik zeggen superwomen. Mooi reisverslag , kan haast niet wachten op de volgende. Nog een hele fijne reis gewenst enne groetjes uit grunn
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
