Plantages, plantages en plantages

We beginnen dit keer met een raadseltje: wat brandt en is rood met wit? Nou, het is de huid van domme Nederlanders (lees Marcia en ik) die denken dat als het bewolkt is en je onder een parasol zit aan het zwembad, je je niet hoeft in te smeren tegen de zon... Lekker hoor zo’n grote rugzak op je verbrande schouders. Ik koop op aanraden van een Surinamer kokosolie om m’n huid mee in te smeren. Waarna ik ruik naar een gefrituurde kokosoliebol. Top. Gelukkig trekt die geur na een poosje wel weg en ik hoop dat ik hiermee voorkom dat de vellen er straks afvallen. Verder zitten we natuurlijk ook nog onder de rode bulten van de muggen en andere steekbeesten en is onze huid over het algemeen niet zo blij met de ddd (dagelijkse dosis Deet) in combinatie met zonnebrandcrème. Daarnaast heeft het water hier, en de luchtvochtigheid denk ik ook, een bijzondere uitwerking op mijn Nederlandse haar. We zijn een charmante verschijning vermoed ik. Al hebben gelukkig meer witte mensen last van deze zaken als ik zo om me heen kijk... Dit alles om jullie maar even te laten weten dat we het best zwaar hebben hier. Het is echt niet allemaal rozengeur en maneschijn op reis hoor! Maar ach, als je hier in Paramaribo ‘s middags door de winkelstraat loopt dan is je zelfvertrouwen zo weer sky high hoor. Die mannen hier die zijn niet op hun mondje gevallen en niet bang om vrouwen aan te spreken. Poehee.

Anyway, vorige keer waren we in onze fijne appartementjes in Bloemendaal gebleven. In Bloemendaal kookt Kenneth twee avonden heel lekker voor ons en de twee andere gasten. Vlakbij ligt Groningen waar we heen kunnen op onze gehuurde fietsen. Groningen blijkt een best klein dorpje te zijn. Op de weg naar Groningen ligt een luiaarden/gordeldieren/mierenetersopvang waar we op afspraak een kijkje kunnen nemen. We leren het verschil tussen een tweevingerige en drievingerige luiaard en waar die meestal uithangen in een bos. Ze hebben er ook een superschattige miereneter die bijna weer uitgezet gaat worden. Bijna huisdierwaardig, maar dat mag natuurlijk niet. En z’n poep en plas schijnen mega te stinken, dus sowieso niet handig natuurlijk.

De volgende ochtend om half zeven varen we met een gids in een bootje over de rivier om beestjes te kijken. Er hangt nog nevel boven de rivier en het is net licht. Kleine zwermpjes reigers scheren laag over het water op weg naar hun foerageergebied vanuit hun slaapboom. Wat een mooi gezicht. We zien een boel toekans, allerlei andere vogels, een luiaard en veel capucijneraapjes. Vanaf de rivier zie je dat bij de meeste huizen aan de rivier een soort prieeltje is gebouwd. Het ziet er heel mooi uit. Bij onze appartementen staat ook zo’n prieeltje en er hangen twee lekkere hangmatten in. Tijdens het hangmatteren later die dag besluit ik definitief een hangmat te kopen hier. Lekker voor in m’n tuin. Koop ik er een hangmatklamboe bij zodat ik er ook in kan slapen (diagonaal liggen!) als het in de zomer weer eens boven de dertig graden is in m’n slaapkamer. Lijkt me heerlijk.

Vanuit Bloemendaal worden we naar Frederiksdorp gebracht. Het laatste stukje, oversteek rivier per boot, moeten we zelf regelen. Dat is volgens mij het enige wat we zelf moeten regelen deze vakantie. Er liggen altijd boten dus dat is geen probleem. Frederiksdorp is een resort gebouwd in een gerestaureerde voormalige plantage. Het restaurant is bijvoorbeeld de voormalige gevangenis. Wij slapen in een vrijstaande cabana met terrasje met hangmat. Het is echt heel mooi hier. Lekker zo in de natuur. De natuur is zo dichtbij dat er bij het doorspoelen van de wc een levende kikker met het water meekomt. In de middag wandelen we naar de naastgelegen voormalige plantage die nu een dorpje geworden is. De volgende dag huren we een fiets en rijden we naar andere dorpjes/voormalige plantages in de buurt. ‘s Middags nog even lekker aan het zwembad met een drankje. Het zwembad gaan we niet in want er liggen heel veel vieze stukken prut in wat zonnebrandcrème schijnt te zijn. Die nacht gaat het zwembad leeggepompt worden want het is echt heel smerig. Er is in Frederiksdorp niks te doen na 21 uur ‘s avonds. Dan gaat het restaurant dicht. Aan de ene kant wel ultiem relaxen, aan de andere kant ook wel wat saai dus.

De volgende bestemming is de Warappakreek. Dat denken wij tenminste. Bij het hotel zijn ze er van overtuigd dat wij een andere bestemming hebben waar wij nog nooit van hebben gehoord en dus worden wij ‘s ochtends met een bootje naar een plek gebracht waar niemand staat om ons op te halen. Gelukkig blijft de bootsman wachten tot we opgehaald worden en als dat na een poosje nog niet is gebeurd, gaat hij bellen. We moeten dus weer terug met de boot naar Frederiksdorp om daar een boot naar de goede bestemming te nemen. Met best wat vertraging sluiten we aan bij de groep waarmee we naar de Warappakreek gaan. Excuses mensen, maar toch echt niet onze fout.

We gaan uiteindelijk dus naar de Warappakreek waar we tijdens de boottocht uitleg krijgen over hoe het plantagesysteem hier vroeger werkte. Ik voel me wel behoorlijk schuldig over het gedrag van onze voor-voor-voor-voor-voorouders.... We varen langs allemaal door de natuur overwoekerde voormalige plantages. Na een korte tussenstop bij de monding van de kreek in de zee, zit onze boot helemaal vol kleine bijen opeens. Maar ja, we moeten toch terug in die boot. Langzaam bewegen en ze niet aan het schrikken maken is het advies. Gelukkig wordt niemand gestoken en na een poosje varen en wat wierook aansteken zijn ze uiteindelijk verdwenen. Op naar de volgende plaag.

We stappen uit bij een overwoekerde voormalige plantage. Als ik uit de boot stap hoor ik het enorme gezoem van muggen al. Ik ben op dat moment zo blij dat ik het kledingadvies van lange broek en lange mouwen heb opgevolgd en mijn dagelijkse dosis Deet er al op heb zitten. We krijgen ook aangestoken wierookstokjes die speciaal tegen muggen schijnen te werken. Niettemin zie ik wel wat blote lichaamsdelen waar heel veel muggen op zitten. Ik trek de sarong die ik meestal voor de zekerheid ook bij me heb helemaal over m’n hoofd heen want ik voel ook muggen op m’n gezicht. Ik kom er gelukkig vanaf met maar een muggenbult in m’n gezicht... Op deze voormalige plantage zien we resten van een grote machine waar ooit het suikerriet in werd gedaan door tot slaaf gemaakte mensen om het te persen. Af en toe ging er wel eens een hand of arm mee met het suikerriet en er stond dan ook altijd iemand bij met een scherpe machete om te voorkomen dat iemand dan in zijn geheel in de machine verdween. Dus... hoe duur was de suiker?

We lunchen in Reijnsdorp, een mini-resortje opgezet door de mensen die ook de Warappakreek weer open gekregen hebben (een half jaar lang met machines aan de slag) want die was ook helemaal dichtgegroeid. Er liepen vroeger ook heel veel kanaaltjes met sluisjes langs de plantages om de plantages van water voorzien. Ze hebben in een museumpje allerlei stukken staan die ze zijn tegengekomen tijdens de werkzaamheden.

Op de weg terug haalt de gids uit de koelbox een flink aantal halve liters Parbobier en ze heeft een flesje Borgoe (lokale rum) om in de cola te doen. Nog nooit meegemaakt dat op een excursie waar gezegd wordt dat er geen alcoholische dranken geschonken worden, opeens toch drank tevoorschijn komt. We drinken dus gezellig wat drankjes op de boot.

Wij worden afgezet bij Peperpot, wederom een gerestaureerde voormalige plantage. Hier werd vroeger koffie en cacao verbouwd. Het is nu een boutique hotel. Ik snap nooit wat dat nou precies inhoudt, maar het klinkt cool en het ziet er leuk uit. Je kunt nergens in de buurt eten, dus dat doen we in het bijbehorende restaurant, dat doen ze slim.

Ze bieden de mogelijkheid een kayak huren om via kanaaltjes het naastgelegen natuurpark in te varen. Weer ‘s wat anders dan een fiets. Volgens mij zijn wij de eersten die dit gaan doen. Wij vragen aan de receptioniste hoe ver we ongeveer kunnen varen. Dat weet ze niet. Is er iets van een route? Dat weet ze niet. Zitten er kaaimannen? Dat weet ze niet. Wij stappen maar gewoon in de kayak. We varen maar telkens naar waar er een doorgang lijkt in het water. Sommige kanalen zijn namelijk versperd door omgevallen bomen. We zijn helemaal alleen daar. Heerlijk rustig. Veel beesten zien we niet. Alleen een ijsvogel en allemaal aapjes die via bomen boven het kanaal het water oversteken. Na een uur kunnen we echt niet meer verder varen door een grote omgevallen boom en besluiten we maar om te draaien.

De volgende ochtend een uurtje lopen in het natuurpark en daarna ontbijten en relaxen aan het zwembad, lekker ijskoffietje drinken en weer een overheerlijk gemberbiertje. Oh wacht, ik heb het met jullie nog helemaal niet over dat Surinaamse gemberbier gehad! Wat een ontdekking is dat! Zo enorm lekker! De naam doet vermoeden dat er alcohol in zit maar dat is niet zo. Wel heeft het een enorme bite door de gember. Naast dat ik een hangmat ga kopen ga ik thuis ook gemberbier proberen te maken. Ik zie mezelf thuis in de tuin met lekker weer al hangmatteren met een gemberbiertje erbij.... Ultiem genieten...

We worden van Peperpot naar Paramaribo gebracht. We hebben een vrije dag in Paramaribo voor we weer de hort op gaan. IJskoffietje hier, hangmatje kopen daar, lunchje hier, hoosbuitje daar, nog een hoosbuitje daar. Gelukkig heb ik m’n parapluutje bij me die ik net daarvoor nog tegen de felle hete zon gebruikt heb. We wilden eigenlijk naar het zwembad maar daar is het het weer niet echt voor. Dus we gaan naar ‘t Vat (de lokale kroeg) om het Nederlands elftal te zien spelen. En een cocktailtje te drinken. En we blijven er ook maar eten. Je moet toch wat met al die vrije tijd!

Na Paramaribo gaan we de binnenlanden in. Ik ben heel erg benieuwd maar het gaat vast weer mooi worden! Kleine spoiler: er komen enge dieren in voor...