Deel I, Zuid-Mexico - Reisverslag uit San Cristóbal de las Casas, Mexico van Kim Koopman - WaarBenJij.nu Deel I, Zuid-Mexico - Reisverslag uit San Cristóbal de las Casas, Mexico van Kim Koopman - WaarBenJij.nu

Deel I, Zuid-Mexico

Door: Kim Koopman

Blijf op de hoogte en volg Kim

10 Oktober 2012 | Mexico, San Cristóbal de las Casas

Weer een verre reis, en dus weer een reisverslag! Ditmaal gaat de reis langs de Maya route in 23 dagen. Dat betekent een reis door Zuid-Mexico, Guatemala, El Salvador, Honduras en Belize. De vorige groepsreis naar Borneo was goed bevallen, dus dat doen we deze keer gewoon nog een keer!

De reis begint goed met een gezellige vlucht richting Cancún. Ik zit in een rij met drie reisgenootjes en al pratend, slapend en yahtzee"end komen we de tijd goed door. We kennen elkaar dus al redelijk als we in Cancún aankomen na een korte tussenstop op Cuba. Later denken meerdere mensen dat ik en mijn mijn kamergenootje, die dus naast mij zat in het vliegtuig, elkaar al van voor deze reis kennen.

We worden opgehaald door onze reisleidster en rijden meteen door naar Valladolid, een schattig stadje met kleurige huisjes. We hebben voor de eerste negen dagen in Mexico een hele grote comfortabele bus tot onze beschikking. We zijn maar met z´n 24-en en hebben dus alle ruimte.

We slenteren ´s avonds wat rond en eten onze eerste Mexicaanse maaltijd. Smaakt prima moet ik zeggen, alleen die Bruine Bonen Brei, die is niet echt aan mij besteed. We liggen vervolgens allemaal vroeg in bed na een nacht met weinig tot geen slaap. Ik ben de volgende ochtend al om vier uur wakker vanwege het tijdsverschil, maar dat mag de pret niet drukken. Ik word superblij wakker: ik heb vakantie, en het is nu al leuk en gezellig! Het duurt trouwens wel drie dagen voordat ik echt door de wekker wakker wordt en niet al lang daarvoor wakker lig. Eén reisgenoot is de tijdkluts helemaal kwijt. Hij is vergeten de tijd op zijn mobiel te verzetten en daarom ging z´n wekker al om half twaalf ´s avonds af. Pas nadat hij onder de douche vandaan kwam, had hij door dat er iets niet helemaal goed gegaan was. Zijn kamergenoot vroeg zich al af wat hij in hemelsnaam aan het doen was...

We vertrekken al vroeg naar Chichen Itza, een van de meest bezochte Maya ru"ines in Mexico omdat deze dichtbij Cancún liggen. We zijn de enige bezoekers, maar als wij er klaar zijn komen er hordes toeristen binnen, dus het vroege opstaan was zeker de moeite waard (bovendien was ik dus toch allang wakker).

Na Chichen Itza gaan we op weg naar Mérida. Onderweg gaan we zwemmen in een ´cenote´. Dat is een plek waar de bovenkant van een ondergrondse rivier is weggesleten. In dit gedeelte van Mexico, Yucatán, is geen oppervlaktewater namelijk, maar zijn er alleen ondergrondse rivieren. Na een paar trappen af te zijn gegaan, kunnen we zwemmen tussen de visjes. Er hangen allemaal lianen uit het groen naar beneden en het is er schitterend mooi zo met het licht dat naar beneden valt. Ook kun je van verschillende hoogten het water in springen. Ik vind dat ik ook best kan springen en wel van de hoogste: vijf meter. Nou lijkt dat uit de verte niet zo hoog, maar als je daar eenmaal bovenop staat, dan is het toch best wel hoog. Bovendien, denk ik dan maar, zitten je ogen natuurlijk nog hoger, dus is het eigenlijk 6,75 meter hoog! Het besluit om toch echt te springen en de sprong zelf zijn relatief snel genomen. Armen over elkaar en springen (je wil immers wel graag met je bikini aan weer boven komen) maar wat duurt het lang voordat je het water raakt! Het is wel zo leuk dat ik nog een keer ga, al twijfel ik dan weer als ik daar boven sta. Maar ik ben trots op mezelf, van de 23 zijn er maar drie, inclusief mijzelf, die hebben durven springen!

We komen aan in Mérida. Een grotere stad dan Valladolid maar het heeft dezelfde leuke gekleurde huisjes, die alle steden hier in Mexico lijken te hebben. Helaas begint het te regenen als we de stad in willen en dus stopen we bij een terrasje om lekker wat te drinken (mijn favoriete drankje: MOJITOOO!).

De volgende dag weer vroeg op, door naar Uxmal, de volgende Maya ru"ines. Het blijft wel heel erg mooi wat die Maya´s zo lang geleden gebouwd hebben zonder machines. In Uxmal mag je ook een van de bouwsels beklimmen waarna je beloond wordt door een supermooi uitzicht van grote Maya gebouwen tussen al het groen (het is hier einde regenseizoen, dus alles is nog groen). De grote treden weer naar beneden zijn iets minder fijn. Je kunt je nergens aan vasthouden én je kijkt de hele tijd naar de grote diepte onder je die je in tuimelt als je je voeten verkeerd neer zet.

We rijden door naar Campeche. Campeche is heel erg klein en er is niet zo veel te doen. Het is vrijdagavond dus er zal toch wel ergens een barretje zijn om wat te drinken? Nee dus. Yahtzee in het lokale restaurantje is het alternatief.

Op zaterdag rijden we door naar Palenque. Onderweg stoppen we een paar uur bij een bounty-strandje om wat te zwemmen, relaxen en lunchen. Bij het zwemmen vliegen de pelikanen laag over onze hoofden. Mooi!

Als we Palenque inrijden staan we even stil bij een spoorwegovergang omdat er een goederentrein stilstaat. De reisleidster vertelt ons dat daar vaak Guatemalteken rondhangen. Die zijn onderweg van Guatemala naar de VS en reizen illegaal mee op die goederentrein. In Palenque, de eerste stad in Mexico na de grens, springen ze er vaak af om wat te eten. Om aan eten te komen bedelen ze bij de spoorwegovergang. Ze hebben niet meer bij zich dan een klein rugzakje om hopelijk hun nieuwe leven in de VS mee te beginnen. We zien er twee staan die wat geld toegeworpen krijgen uit auto´s. Het is wel treurig om te zien want ze gaan een zware reis tegemoet, en de kans is natuurlijk groot dat ze nooit in de VS aankomen.

Aangekomen in het hotel in Palenque blijkt dat op een kamer van twee reisgenoten een vogelspin zit! Als ik dat hoor (en de foto zie die ze hebben gemaakt voordat ze het beestje naar buiten hebben gewieberd), denk ik alleen maar ´laat mij zoiets alsjeblieft nooit overkomen, laat mij zoiets alsjeblieft nooit overkomen....´. Het fijne is dat ze het beestje op de galerij van het hotel uitgezet hebben, en onze kamer zit ongeveer 10 meter verderop! Vooral niet te veel over nadenken dus.

Bij Palenque liggen, alweer, Maya ru"ines. Maar ze vervelen nog niet eigenlijk. Deze liggen echt in de jungle en we horen toekans en brulapen te keer gaan als we er rondlopen. De gids vertelt ons onder andere dat de Maya´s destijds niet het einde van de wereld voorspeld hebben voor december 2012, maar dat in december 2012 alle planeten op een rij staan en dat daarmee een cyclus van 26.000 jaar is afgerond. Daarna begint gewoon weer een nieuwe cyclus. Of dit echt klopt weet ik niet, maar ik vond het wel een mooi verhaal en als het klopt dan is het toch geweldig dat die Maya´s dat toen al wisten!!

Na een wandeling door de jungle (waar we zien dat er nog enorm veel door de jungle overgroeide Maya bouwsels zijn) even relaxen aan het zwembad. Er zijn ook wat brulapen in de bomen bij het zwembad, gezellig... Vervolgens het stadje in. Er is een of ander dorpsfeest gaande waardoor het stadje wat levendiger lijkt dan het daadwerkelijk is. Na een diner met echt belachelijk grote porties en een afzakkertje op een terrasje (MOJITOOO!) houden we het voor gezien. We stappen net op tijd de taxi in terug naar het hotel. Het begint enorm te plenzen en te onweren. De bliksem slaat ook nog ergens in vlak bij het hotel. Ik ben gelukkig wel moe genoeg om er vervolgens (met behulp van oordopjes) doorheen te slapen. Een reisgenoot was vergeten zijn bergschoenen ´s nachts binnen te zetten en die kon visjes gaan houden in z´n schoenen de volgende ochtend....

´s Ochtends wakker met een concert van brulapen. Wat een geluid kunnen die beesten toch produceren. Ik weet nog wel dat ik een keer de jungle in Costa Rica letterlijk ben uitgerend toen ik nog niet wist dat het maar kleine onschuldige aapjes waren die dit geluid maken.

Na ´t ontbijt rijden we de bergen in, richting San Cristóbal de las Casas. Onderweg stoppen we een paar keer voor wat kodakmomentjes bij watervallen. Verder is het vooral veel in de bus zitten, en doordat ik primatour heb geslikt voor de zekerheid ben ik erg duf en slaap ik het grootste deel van de reis. Maar dan komen we aan in de stad San Cristóbal de las Casas. Wat een geweldige naam en wat een geweldige stad! Hier blijven we wel drie nachten en dat is bij voorbaat al leuk! Allemaal leuke barretjes, restaurantjes, winkeltjes etc. Er schijnt hier ook wat meer echt een nachtleven te zijn, dus ik ga me wel vermaken!

Nou, ik ga genieten van deze leuke stad! Tot de volgende keer...

  • 10 Oktober 2012 - 07:11

    Wies:

    Vogelspin?! Euhm...Ieueuewwwwww!!!!

    Heel veel plezier zus!

    X

  • 10 Oktober 2012 - 22:01

    René:

    Lekker afwisselende en gezellige reis zo te lezen en wat relaxter dan je vorige reis.
    Heel veel plezier gewenst de komende dagen en dat van de bijzondere stand van de planeten aan het einde van het jaar ga ik natuurlijk nog nazoeken.
    Het zou best eens kunnen. Een groot Nederlands sterrenkundige uit Franeker, Eise Eisinga die in de 18e eeuw een volledig planetarium gebouwd heeft in zijn eigen herenhuis (hebben Hennie en ik bezocht tijdens onze laatste vakantie in Friesland) deed dit nadat in die tijd het gerucht ging dat de wereld zou vergaan door een samenstand van planeten. Want in 1774 vond er een opmerkelijke samenstand plaats. Op zondag 8 mei van dat jaar stonden de planeten Mercurius, Venus, Mars, Jupiter en de smalle maansikkel dicht bij elkaar aan de hemel. De samenstand vormde de aanleiding voor de publicatie van een onheilspellend boekje van de hand van dominee Eelco Alta uit Bozum. De verschijning van dit boekje zaaide grote paniek onder de Friese bevolking, en het werd om die reden dan ook in beslag genomen door de Gedeputeerde Staten van Friesland. Daar werd de vrees van de Friese boeren echter niet veel minder door. Veel mensen waren bang dat deze samenstand natuurrampen zou kunnen veroorzaken. Of zelfs het einde van de wereld. Eise Eisinga wist wel beter en maakte om alles rondom de planeten en de grote afstand die ze van elkaar staan duidelijk te maken het grote, nog altijd precies lopend planetarium in zijn huiskamer. Dus als het zo is dat eind van dit jaar er weer zo'n samenstand zou zijn moeten ze het daar in Franeker al kunnen zien aankomen. En is het inderdaad heeeeeel knap van de Maya's dat ze die kennis al hadden en dat konden berekenen. Wordt vervolgd.
    Geniet ondertussen maar lekker van je vakantie daar in het midden van Amerika.
    XXX van Hennie en René

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Kim

Actief sinds 01 Okt. 2010
Verslag gelezen: 696
Totaal aantal bezoekers 149950

Voorgaande reizen:

09 November 2019 - 02 December 2019

Suriname

02 November 2018 - 23 November 2018

Roadtrip West USA

24 Oktober 2016 - 14 November 2016

Drie weken Japan, van Tokio naar Fukuoka

30 Oktober 2015 - 21 November 2015

Drie weken Argentinie

10 Oktober 2014 - 30 Oktober 2014

Ecuador en de Galapagos

08 Juni 2014 - 15 Juni 2014

Jordanië

02 November 2013 - 24 November 2013

Kampeersafari Oostelijk Afrika

25 Juni 2013 - 03 Juli 2013

Las Vegas

11 Januari 2013 - 03 Februari 2013

Van Peking naar Hong Kong

03 Oktober 2012 - 25 Oktober 2012

De Maya route

03 Mei 2012 - 25 Mei 2012

Oost-Maleisie in drie weken

23 Oktober 2010 - 20 December 2010

Indiase chaos en rust in de Himalaya

Landen bezocht: