Hola Argentina!

Het is zover. Na drie wat hectische maanden vanwege de aankoop van mijn nieuwe huis en de verkoop van mijn oude huis mag ik dan eindelijk op vakantie. Ik reis dit keer met drie vriendinnen die ik ken van mijn vakantie naar Kenia en Tanzania twee jaar geleden. Het is maar goed dat we deze vakantie al hadden geboekt voordat ik mijn nieuwe huis kocht, anders was ik waarschijnlijk niet meer gegaan. Argentinië is geen goedkoop land om in te reizen namelijk, de prijzen zijn er bijna West-Europees. We hebben een organisatie gevraagd om onze reis te regelen dus alle vluchten, accomodaties en enkele excursies zijn al geregeld. Wij hoeven alleen nog maar te zorgen dat we op de juiste plek zijn op de juiste tijd. Heel relaxed reizen dus!

Ik probeer me op de reis voor te bereiden door vanaf een week of twee voor de reis al later naar bed te gaan en later op te staan om alvast aan het tijdverschil te wennen. Dat later naar bed gaan lukt goed maar dat vroege wakker worden blijkt zeer hardnekkig. Ik slaap dan ook voornamelijk heel weinig in plaats van dat ik vast voorsorteer op de tijd in Argentinië. Gelukkig kom ik erachter dat het tijdsverschil met Argentinië helemaal niet zo groot is, maar 5 uur. Bovendien gaat in Nederland het laatste weekend voor onze vakantie de zomertijd in waardoor het verschil nog maar 4 uur is. Veel minder dan ik had gedacht, dus dat moet goedkomen.

We verzamelen op vrijdag om 16.00 uur op Schiphol. Wachtend bij de gate komen we nog een oud-reisgenootje tegen van onze reis naar Kenia en Tanzania. Dat is toevallig! Hij reist ook naar Zuid-Amerika via Madrid en we reizen dus het eerste deel samen.

Ik vind vliegen niet eng maar wel vermoeiend. Ik heb het idee dat die gerecyclede lucht die je urenlang inademt niet goed voor je is en ik slaap ook altijd voor geen meter in het vliegtuig. Tel daarbij op het tijdsverschil en het resultaat is dat ik altijd behoorlijk gammel aankom op mijn reisbestemmingen. Maar nu: naast dat ik al wel gewend was wat later naar bed te gaan, blijkt een reisgenootje ook slaappillen te hebben geregeld. Of ik een halve pil wil? Yes please! En zo gebeurt het wonder: ik slaap 5 uur in het vliegtuig!

Veel minder gammel dan normaal stap ik dan ook uit het vliegtuig. Hola Buenos Aires! We worden opgehaald door onze gids, een vrolijke jonge meid uit Buenos Aires. Een klein busje brengt ons direct naar ons hotel. Een busje helemaal voor ons alleen. Luxe hoor! Bij onze gids wisselen we meteen wat geld. In Argentinië is namelijk wat raars aan de hand. Het is als toerist helemaal niet handig om te gaan reizen met alleen je creditcard en je pinpas. Je moet cash meenemen. Heel veel cash. Wat is het geval? Argentinië werkt met meerdere wisselkoersen. Als je geld pint of met je creditcard betaalt, wordt er gewerkt met de officiële wisselkoers. Dat betekent dat je 10 of 11 pesos krijgt voor je euro. Er bestaat echter ook zoiets als de 'Blue euro'-koers, een veel realistischere koers. En die is veel gunstiger voor ons. Die zit nu ergens tussen de 15 en 17 pesos. Wij krijgen nu 16 pesos voor een euro!! Dat scheelt toch echt heel erg veel. Sommige toeristen blijken deze informatie niet te hebben gehad en geen cash bij zich te hebben. Hun reis wordt daarmee in een klap veel duurder. De reden voor dit alles? Het schijnt te maken te hebben met het IMF. De Argentijnse regering heeft veel schulden uitstaan in dollars. Als ze gaan devalueren moeten ze in pesos veel meer afbetalen. Dus devalueren ze niet. Ondertussen zijn er ook heel veel Argentijnen die graag euro's en dollars willen hebben omdat er heel veel inflatie is. Hun pesos worden daardoor steeds minder waard. De overheid beperkt juist de mogelijkheden om dollars te kopen: je moet speciale toestemming van de overheid krijgen om euro's of dollars te kopen van de bank. En zo ontstaat dus een soort zwarte markt voor geld, die overigens gedoogd lijkt te worden door de overheid. Goed om te weten als je naar Argentinië gaat. Nadeel is wel dat je deze goede wisselkoers niet krijgt bij de reguliere banken en je dus aangewezen bent op de soms wat dubieuzere wisselkantoren. Ik vraag onze gids dan ook om ons te laten zien hoe we vals geld van echt geld kunnen onderscheiden. Ze pakt wat briefjes zien en laat ons de echtheidskenmerken zien.

Onze gids laat ons vervolgens achter en zal ons de volgende dag om negen uur ophalen om ons de stad te laten zien. Helaas zijn nu onze kamers nog niet klaar. Wij hebben honger en gaan ergens in de buurt wat lunchen. Nadat we vervolgens zijn ingecheckt en opgefrist, gaan we wat wandelen in de buurt. Ons hotel ligt in de wijk Palermo. Helemaal hip en happening hebben we het idee. Sowieso doet Buenos Aires heel Europees aan. Opvallend is dat de straten allemaal zeer breed zijn en er staan veel mooie en grote bomen in de straten. Het is wel fris voor de tijd van het jaar. Het is begin twintig graden en het zou minstens eind twintig graden moeten zijn. Ze zeggen dat dat door El Nino komt. Onze gids vindt het in ieder geval maar niks: they are stealing our spring!

Verder valt op dat veel mensen in de parken en eigenlijk overal in Buenos Aires het typisch Argentijnse drankje Mate drinken. Een soort thee die ze in een bakje doen. Thermoskan heet water meenemen en dat bakje maar bijvullen.... Ze drinken het door een rietje met aan de onderkant een soort zeefje zodat ze de prut niet opdrinken. Het schijnt een opwekkend effect zoals koffie te hebben.

Die avond gaan we eten in een aanbevolen eettentje in de buurt. Naast het reguliere bestek ligt al een groot vleesmes demonstratief op het bord. Een vleesmes dat duidelijk maakt dat hier vlees wordt gegeten. Veel vlees. Ik ben geen grote vleeseter en ook niet per se een liefhebber maar ik moet het vlees hier natuurlijk wel proberen. Argentinië staat bekend om zijn lekkere vlees waarvan je enorm grote stukken krijgt in restaurants. Het vlees smaakt prima, erg lekker. Maar het stuk is mij te groot. Ik geef er halverwege de brui aan. Heerlijk flesje rode Argentijnse wijn uit Mendoza erbij (dat kost natuurlijk niks hier, met de blue euro koers in de restaurants van Buenos Aires vanaf zo'n zes a zeven euro per fles). Heerlijk gegeten en gedronken dus. We zien wel af van ons van tevoren vol goede moed geplande avondje stappen. Het wordt hier schijnbaar pas leuk vanaf twee uur 's nachts en dat redden we echt niet meer. Volgens onze biologische klok is het dan namelijk al zes uur 's ochtends...

De volgende dag de stad in met onze gids. We zien de Franse wijk Recoleta met daarin de bekende begraafplaats van Recoleta. Een echte dodenstad met allemaal cryptes. Onder andere Evita Peron is hier bijgezet. Het is een begraafplaats voor rijke families. Een crypte kan tot wel een miljoen euro kosten. Dat betaal je dus voor status. Kan je opscheppen dat jouw familie begraven wordt in Recoleta.... Verder zien we onder meer de wijk Boca. Een erg toeristisch stukje Buenos Aires maar lekker kleurrijk. Bekend van de voetbalclub Boca Juniors waar Maradona ooit gespeeld heeft. Blijkbaar zijn de kleuren van de huizen in deze wijk zo ontstaan omdat de bewoners ze hebben nagemaakt van schilderijen van een schilder die deze wijk schilderde met heel veel kleuren terwijl dat toen nog helemaal niet zo was.

's Avonds eten we in de wijk Puerto Madero. Een dure wijk met onbetaalbare appartementen waar ook Messi een appartement schijnt te hebben. Het ziet er 's avonds met alle lichtjes leuker uit dan overdag. Allemaal (hijs)kranen langs de rivier voor het ontladen van boten, het doet een beetje aan Rotterdam denken. Vanavond geen grote lappen vlees maar lekker naar een Italiaan met overheerlijke toetjes. Jammie.... Op het einde van de avond zijn we half slaapdronken. De zinnen worden steeds onsamenhangender en we krijgen de slappe lach. Aan dat ene flesje wijn ligt dat niet. Maar we hebben geen last van de jetlag hoor. Nee, echt niet.... Dussss....

Ondertussen is het trouwens feest in Buenos Aires want Boca Juniors speelde die avond, heeft gewonnen en is daarmee kampioen geworden van Argentinië. In het metrotoestel voor ons staat een blauwgele massa te springen en te schreeuwen waardoor je bijna zou denken dat de metro nog van de rails gaat stuiteren. Toeterende auto's met vlaggen door de stad enzo. Je kent het wel. Een voetbalfeestje.

Die volgende ochtend gaan we naar een museum. Wat zeg je nou Kim? Een museum? Ja, ik ben in een museum geweest. Een museum met schilderijen en moderne kunst nog wel. Ik moet eerlijk zeggen dat ik natuur altijd interessanter vind dan cultuur, daarom kan ik me ook de laatste keer dat ik in een museum met schilderijen was ook niet meer herinneren, maar ja je moet toch ook eens wat proberen. Het hoogtepunt van deze tentoonstelling was toch wel een bijzondere uitspatting van moderne kunst: een BlackBerry die met een elastiekje vast zat aan een mango. Juist ja. Zou iets moeten betekenen in de trant van dat de mens tegenwoordig een gevangene is van zijn telefoon. Tja, ik haak dan een beetje af. Ik zeg toch: doe mij maar de natuur! Wat trouwens wel bijzonder was, is dat we Samsung korting kregen. Ik zag bij de kassa al iets staan over korting voor Samsung klanten. Toen ik vroeg of we dan een kaartje of zo moesten laten zien, bleek dat we alleen onze telefoon moesten laten zien. Toen hoefden we in plaats van voor vier personen entree maar voor twee personen entree te betalen. Maf hoor, maar ja, mooi meegenomen. Daarna nog even om de tijd te doden naar een Japanse tuin vlakbij het museum en toen weer door want:

Die middag is het alweer 'Adios Buenos Aires!'. We gaan door naar Puerto Madryn. We gaan veel vliegen deze vakantie maar dit stuk doen we met de bus. Het is een rit van maar liefst 18 uur. Maar we hebben wel een luxe bus. We zitten in een soort businessclass-stoelen die bijna helemaal plat kunnen. Ook kun je een stukje stoel uittrekken waar je je benen op kunt leggen. We krijgen bovendien nog een dekentje en een kussen. Het is net geen normaal bed maar ik slaag er wel in om een uur of vijf te slapen. Het eten is helaas niet echt conform businessclass en de wc ook niet. De bus stopt vrijwel niet. We maken misschien een stuk of vier a vijf korte stops, maar dat is alleen om de chauffeurs te laten wisselen. Het is niet echt de bedoeling dat wij uit de bus gaan. Heel apart.

Als we gaan rijden is het landschap eigenlijk best wel Nederlands. Veel weilanden met koeien. Als we wakker worden de volgende ochtend is dit veranderd in een droog en dor landschap waar totaal geen bomen groeien. Een enorm verschil.

We pakken een taxi naar ons hotel. Na een lekkere douche gaan we meteen naar het strand voor een strandwandeling. Het is ook hier begin twintig graden maar wat een harde wind! We maken vrienden met een hond die ons kilometers blijft volgen en ons letterlijk voor de voeten blijft lopen. Zelfs als we wel twee uur in een strandtent zijn geweest om wat te eten en te drinken komt ie ons weer opzoeken om verder met ons mee te lopen en om ons voor de voeten te lopen. Maf beest. Als we op het strand lopen spot ik al vrij snel de eerste walvis! We zien de walvissen nog steeds in de verte als we aan het eten zijn in de strandtent. Bijzonder!

De volgende dag vroeg op want we worden om half acht opgehaald om naar Peninsula Valdes te gaan. Eerst gaan we daar anderhalf uur met een boot op zoek naar walvissen. Er zijn er nu vrij weinig blijkbaar ondanks dat het wel het goede seizoen is. Niettemin wordt een moeder met kalf gespot. We komen superdichtbij. Het zijn Zuidkapers die hier zwemmen en die we dus ook gisteren zagen. Ze worden wel 17 meter lang. Hoe groot dat is, zie je pas als je zo dicht bij ze bent. Vooral als de staart een keer uit het water komt, die is wel vijf meter breed. Echt indrukwekkend!

Van onze gids leren we veel, onder andere dat walvissen hun kalf voeden door melk los te laten in het water. Door het hoge vetgehalte blijft die melk in het water bij elkaar en kan het kalf dat opdrinken. Nooit geweten. We leren nog veel meer van onze gids waarvan het wel lijkt alsof ze een bandje heeft ingeslikt dat afdraait in het Engels en Italiaans. Soms snap ik vanwege haar slechte Engels het praatje in het Italiaans beter. Als ik na een verhaal iets vraag over iets dat ik niet heb begrepen, lijkt ze het bandje even terug te spoelen en draait ze precies dezelfde tekst dat over dat stukje ging gewoon nog een keer af. Apart...

Na de walvissen door naar de zee-olifanten. Ze liggen in een baai waar we een dominant mannetje zijn harem met verve zien verdedigen (en daar gaat ie weer met z'n lompe vijf meter lange lijf hupsend door het water om een ander mannetje dat een van zijn vrouwtjes wil veroveren weg te jagen). Het mannetje eet in dit seizoen maandenlang niet, want als hij de zee in gaat om op eten te jagen, dan zijn al z'n vrouwtjes verdwenen als ie terugkomt...

Dan door naar de pinguïns, de Magelhan pinguïns. Schattige beestjes die we van heel dichtbij kunnen zien. Het is daarna tijd om terug te gaan naar Puerto Madryn. Even relaxen en dan weer heel laat uit eten. Het blijft wennen dat ze hier pas rond 22.00 uur 's avonds eten. Boca Juniors, het voetbalteam uit Buenos Aires, speelt die avond weer een belangrijke wedstrijd. Dit keer voor de Beker volgens ons. En weer winnen ze. Ook hier is het nu weer feest. Veel heel jonge fans, echt jonge kinderen ook nog, op straat en dat terwijl het al 23.30 uur is op een woensdag. De ME staat ook overal al paraat. Toch een raar gezicht naast al die kleine kinderen.

's Avonds checken we vast online in voor de vlucht van de volgende dag. De vluchten hier blijken nogal vaak op het laatste moment gecanceld of verplaatst te worden, dus da's even spannend, maar ons vliegtuig lijkt nog op schema te vliegen. We gaan naar het einde van de wereld morgen, Vuurland, het zuidelijkste puntje van Zuid-Amerika. Het wordt een klein vliegtuigje want er zijn maar twee rijen van twee stoelen. Da's toch wat anders dan zo'n groot lijnvliegtuig. En de landingsbaan in Vuurland schijnt ook nogal spectaculair te zijn. Spannend...

Dat was het nu voor even, volgende keer weer meer!