Kamperen in Oostelijk Afrika, eerste week

Jambo! Weer een nieuw vakantieavontuur voor mij. Dit keer een kampeersafari door Oostelijk Afrika: Kenia, Tanzania en Zanzibar! We zijn de afgelopen weken naar afgelegen plaatsen geweest maar nu weer in de bewoonde wereld. Tijd dus om jullie te vertellen over mijn belevenissen hier...

Op 2 november 2013 landen we om 20.30 op Nairobi airport in Kenia. Dit vliegveld is afgelopen augustus deels afgebrand, dus het is nog wat behelpen daar. Na wat geld gepind en gewisseld te hebben (ze accepteren hier alleen dollarbiljetten die niet meer dan 10 jaar oud zijn, dus opletten op de kleine cijfertjes!) worden we naar de eerste campsite gebracht. We rijden in een grote truck. Wij zitten helemaal bovenin en tijdens de safari's worden de plastic ramen omhoog gerold, we hebben dan supergoed zicht. In de truck liggen tenten, matrasjes, tafels en stoelen voor 20 man en een hele keukenuitrusting. Ze hebben de tenten op onze eerste campsite al voor ons opgezet zodat we dat niet voor het eerst in het donker hoeven te doen. Er staat een lekker bakje soep met brood voor ons klaar. We krijgen uitleg over het een en ander, zoeken allemaal een tentmaatje en ik ga daarna meteen naar bed. Het is wel even wennen, slapen in een koepeltentje. Je slaapt op een heel smal matrasje, in een slaapzak op een heel klein meegenomen kussen (groot kussen past niet in m'n backpack als er ook nog een slaapzak in moet). De eerste nacht slaap ik dan ook heel weinig. Dat komt deels door het tijdsverschil van 2 uur en deels omdat ik, elke keer als ik me omdraai, naast m'n matras en kussen beland. Ik moet me dus aanleren om te draaien en op m'n plek te blijven en dat is lastig in je slaap....

De volgende ochtend rijden we richting Nakuru National Park. Onderweg doen we een wandelsafari: wandelen in een wildpark dus. De enige gevaarlijke dieren zijn buffels (dus er gaat wel een man met een geweer mee) maar verder is het veilig. We lopen o.a. tusen de impala's, zebra's, giraffen, dikdiks (mini-antilopen) en zien een nijlpaard. Ook staan er een boel buffels. Nou vind ik het persoonlijk niet zo'n veilig idee om op 50 meter van buffels te staan. Ze schijnen heel slecht te zien en niet aan te vallen als ze in een groep zijn, maar toch. Het kunnen agressieve beesten zijn. Het is wel supergaaf om gewoon tussen al deze beesten te lopen. Je kan natuurlijk wel niet zo dichtbij komen als in een auto maar het is toch een heel andere ervaring.

Als we na de wandelsafari naar de camping bij Nakuru N.P. rijden, begint het best hard te regenen. We reizen in de kleine regentijd, dus het zal af en toe regenen, maar als we aankomen is het vrijwel droog. Voor het eerst die koepeltent opzetten is wel fijner zonder regen natuurlijk. Tijdens de rit naar de camping vindt een gedeeltelijke zonsverduistering plaats. Ik denk wel te zien dat het iets donkerder wordt, maar door de wolken zien we eigenlijk niets helaas. 's Avonds kookt de gids voor ons allemaal (hij is kok), en hij heeft een schema opgesteld zodat wij om beurten helpen met groenten snijden, afwassen, de truck laden en schoonmaken van de truck.

Als iedereen 's ochtends al uit z'n tent is, horen we toch nog heel lang een wekker die maar niet uitgezet wordt. Uiteindelijk wordt het geluid onregelmatiger en blijkt het een vogel te zijn (die waarschijnlijk een wekker nadoet). Daarna gaan we naar Nakuru N.P., een van de bird watchers paradise's van dit land. We zien een zwarte neushoorn, een groep van vijf witte neushoorns en een heleboel soorten vogels waaronder flamingo's. Verder zien we ook nog zeven leeuwen, waarvan er eentje zowaar een halfslachtige aanval doet op een buffel die al gewond is. Hij geeft 'm twee tikken op z'n achterwerk, en probeert 'm te bijten. De buffel schrikt zich suf en staat nog heel lang stijf van de stress richting de leeuw te kijken. De eerste keer voor mij dat ik zo'n aanval zie (ondanks dat ik al eerder op safari ben geweest in Kenia en in zuidelijk Afrika). Het gaat volgens onze gids nog wel even duren voordat de leeuwen 'm echt gaan afmaken, dus wij gaan picknnicken ongeveer 150 meter verderop. Zonder hek ofzo tussen ons en de leeuwen! Wel lopen er wat mannen met geweren rond. Wij maken ons eerlijk gezegd meer zorgen om de aapjes die ons eten proberen te jatten, dan om de leeuwen die iets verderop liggen te loeren naar die buffel...

Ook na onze picknick maken de leeuwen nog geen aanstalten om voor 'the kill' te gaan, dus wij rijden toch maar verder. Ik zit achterin de truck. Omdat die zo hoog is en de plastic ramen opgerold zijn, slaan om de haverklap takken naar binnen. Dat zijn vooral veel van die acaciatakken met heel veel enorm grote doornen eraan (formaat tandenstoker, en dan heel erg scherp). Het is dus zaak om op tijd weg te duiken. Gelukkig wordt er meestal op tijd gewaarschuwd door mensen die vooraan zitten. Een van die takken komt zo hard binnen dat ik helemaal wegduik, er daarna allemaal blaadjes en takjes binnen liggen, iemand vanaf voren vraagt of ik nog wel leef, en er vervolgens op de zonnebril van 't meisje wat naast mij zit een spin blijkt te zijn geland. Zij blijkt net zo'n spinnen heldin op sokken te zijn als ik, even kleine paniek dus, maar het beestje wordt door haar weggeslagen.

Aan het einde van de middag rijden we terug naar de camping. Tijd voor een lekkere warme douche nu het nog licht is. De avond ervoor viel namelijk telkens de elektriciteit uit en dat wordt het wel heel erg donker opeens in de douche.

's Avonds laat de gids ons kleine kameleons zien die achter onze tentjes in de struiken zitten. Wat een enorm coole beestjes zijn dat! Je ziet ze echt en beetje van kleur veranderen afhankelijk van op welke kleur trui ze zitten. Ik heb 'm even op m'n hand laten lopen. Wat een schattig beestje.

De volgende dag rijden we verder naar het noorden, over de evenaar. Op de evenaar laat iemand ons met wat water en een trechter zien dat water op tien meter boven de evenaar met de klok mee kolkt, tien meter onder de evenaar tegen de klok in en op de evenaar zelf geen enkele kant op draait. Heel bijzonder om te zien. Toch raar dat op onze grote wereldbol er echt zo'n duidelijke scheidslijn bestaat. Hij vertelt ons ook nog dat de kruinen op onze noordelijke halfrondhoofdjes met de klok mee groeien en op zuidelijke halfrondhoofdjes tegen de klok in. Zijn theorie lijkt te kloppen als hij wat kruinen van ons inspecteert, maar we hebben helaas geen zuidelijke halfrondhoofdjes om zijn theorie te controleren. Er wordt na heel veel proberen ook nog een ei op een spijker in evenwicht gezet, maar of dat nou echt alleen op de evenaar kan, betwijfel ik.

Op de evenaar, onze lunchplek, zijn heel veel maraboes. Enorm lelijke, grote vogels (aaseters) die daar zitten vanwege het afval van het slachthuis dat er zit. Een reisgenootje gaan letterlijk over haar nek van de geur als ze te dicht bij het slachtafval gaat staan om naar de vogels te kijken.

Het is nog een eindje rijden naar onze volgende camping en we rijden over een behoorlijk slechte weg. We worden beloond door te mogen kamperen op een camping aan het Baringo meer. De camping is deels overstroomd doordat het meer sinds een paar jaar 30 % meer water bevat dan eerder. 's Nachts kunnen er nijlpaarden uit het water komen om te grazen tussen onze tentjes. Er zitten ook zeer vriendelijke krokodillen (zeggen ze), de locals zwemmen er in ieder geval gewoon.

's Avonds drinken we nog een drankje op het terras aan het water. We horen de nijlpaarden wel, maar zien ze niet. 's Nachts lopen er bewakers rond. Dus als je 's nachts onverhoopt toch echt je tent uit moet, dan kun je met je zaklantaarn even een signaal geven aan de bewaker. Hij knippert dan terug als je kunt gaan lopen.

De volgende ochtend weer vroeg uit de veren. We gaan een stuk wandelen met een gids. We zien een slang(etje), wat schorpioenen, klimmen een klifje op van waaruit we de Riftvallei en het Baringomeer zien.De Riftvallei loopt vanaf Mozambique tot in Egypte. Daarna bezoeken we een schooltje waar we wat met de kinderen praten, op de foto gaan en daarna een donatie geven. Ook laat de gids ons nog een termietenheuvel zien. Die heb ik wel eens eerder gezien, maar deze keer laten ze ons ook voelen dat er warmte komt uit de 'schoorsteen' van de termietenheuvel. Als die warme lucht er niet meer uit komt, weten de locals dat de termietenheuvel niet meer gebruikt wordt. Zij gebruiken de grond van de termietenheuvel dan voor hun huizen.

Na deze wandeling tijd voor een boottripje. Het begint hard te regenen als we tien minuten in de boot zitten en de boot heeft geen dak. Ik heb gelukkig een parapluutje bij me die ik eigenlijk tegen de zon had meegenomen (bij gebrek aan pet) maar die ook prima dienst doet bij regen (bij gebrek aan poncho). We varen langs de oever en kunnen dus gelukkig wel ergens gaan schuilen. We wachten anderhalf uur in een barretje, en als het eindelijk droog is, gaan we gewoon weer verder waar we gebleven waren: het spotten van krokodillen en nijlpaarden. Nu het zonnetje weer doorbreekt, brandt die ook meteen goed! Het is heel mooi op het meer en we zien veel vogels, onder meer de grootste reigersoort ter wereld. Bij het eilandje waar we naar toe varen, zitten twee Afrikaanse visarenden in een boom. De gidsen trekken de aandacht van de visarenden door te roepen. Ze gooien vervolgens een vis in het water en de eerste visarend komt er meteen aan. De gids telt af zodat we op precies het juiste moment (als de visarend de vis uit het water grijpt) een foto kunnen maken. Vervolgens nogmaals hetzelfde met de tweede visarend. Het is goed dat de gids aftelt, want het gaat echt supersnel!

Tijdens de twee nachten op deze camping zijn er helaas geen nijlpaarden die tussen onze tenten grazen. Ok, dat zou ook wel echt heel eng geweest zijn, maar ook wel heel mooi om mee te maken.

De volgende dag rijden we over dezelfde slechte weg weer terug, we gaan naar het Naivasha meer. Op deze camping veel maraboes en ibissen. De ibissen maken een heel duidelijk herkenbaar geluid, ze klinken alsof ze heel erg hard lachen. Nadat we de tent hebben opgezet rijden we naar het Oloiden meer. De zon gaat bijna onder en we zien heel veel flamingo's, de grote en de kleine variant. Verder ook weer veel nijlpaarden, yellow billed storks (grote soort ooievaar), vele andere vogelsoorten, giraffen en zebra's. Het is een mooi plaatje bij die ondergaande zon. We zien vanuit het bootje op de voorgrond nijlpaarden, daarachter flamingo's en daarachter weer giraffen en zebra's.... Geweldig! Als we terugkomen op de camping staat er ook nog een nijlpaardmoeder met haar jong te grazen op de camping (nou ja, er staat wel een hek met schrikdraad tussen ons en de nijlpaaren in dit geval). Hoe dan ook, life is great!

Nou ik laat het hier even bij, het verhaal is lang genoeg geworden. Volgende keer vertel ik over een geweldige safari: fietsen in een wildpark!