Gunung Mulu, Sepilok, Kinabatangan river
Door: kimkoopman
Blijf op de hoogte en volg Kim
19 Mei 2012 | Maleisië, Kuala Lumpur
Na een weekje internetloos te zijn geweest, ben ik er weer! Ik vrees dat het een lang verhaal gaan worden, maar daar gaan we:
Vanuit Miri vliegen we in een half uurtje naar Gunung Mulu, een nationaal park dat bekend staat om z'n grote grotten. Het is er HEET! Ik dacht niet dat 't nog warmer kon worden dan we het al was, maar helaas. In onze kamers is het al helemaal niet uit te houden. De zon staat er vol op en de ventilatoren (en het licht) doen het niet want de generator gaat alleen aan van 18.00 uur tot 00.00 uur. Ik zie daarom op tegen de nacht. Het is een eco-lodge dus ik snap dat ze zuinig zijn met energie. Maar het dubieuze is dat als we een flink bedrag betalen de generator wel 's nachts aan kan. We besluiten dat toch te doen vanwege de hitte in de kamers, maar om 00.00 uur gaat de electriciteit gewoon uit. Het maakt uiteindelijk niet uit want om een of andere onverklaarbare reden koelt het er 's nachts opeens heel erg af waardoor de ventilator helemaal niet nodig blijkt.
De middag dat we aankomen gaan we naar Lang cave en Deer cave. Lang cave staat vol met allerlei kalksteencreaties. Het is ietsje minder belachelijk heet in de grot, maar het scheelt niet veel helaas. Na de Lang cave is het tijd voor de Deer cave. De Deer cave is enorm groot (120 meter hoog op hoogste punt, 100 meter breed en 2 km lang!). Er zitten een heleboel vleermuizen in. We zien ook een stuk of 15 naakte vleermuizen die op de paaltjes bij het pad op de kop hangen. Overal ligt guano. Dat klinkt heel erg exotisch maar het is gewoon vleermuizenpoep en het is overduidelijk te ruiken. De Deer cave heet zo omdat er herten komen die zout nodig hebben en dat vinden ze? Juist, in de guano. Smakelijk! Tegen half zes gaan we buiten kijken hoe de vleermuizen uitvliegen. Ik had gedacht dat er een grote zwerm uit zou komen, maar ze komen er in groepjes van enkelen duizenden uit waarbij ze door de lucht slingeren in de vorm van een kurketrekker.
De volgende ochtend gaan we naar de windcave en de clearwater cave. We varen er heen met een longboat die soms moeite heeft tegen de stroom op te varen. Bij deze twee grotten moeten we heel veel trappen op en af. Da's best wel pittig in de hitte. Na de lunch kunnen we zwemmen in het riviertje dat uit de clearwater cave komt. Dat is lekker verfrissend! De omgevingstemperatuur is er ook veel lager vanwege dat koude water. We besluiten met acht man de drie kilometer terug te lopen in plaats van met de boot terug te gaan. We moeten tig trappen op en af, en helaas is het er niet zo lekker koel meer. Het zweet gutst weer van onze lijven maar we zien wel weer veel mooie vlinders, een kameleon en flying lizards. We zien die flying lizards in actie als ze van boom naar boom zweven (dus niet echt vliegen). Een mooi gezicht! Als we over de helft zijn, begint het wel erg donker te worden, te waaien en we horen het donderen in de verte. We versnellen dus de pas maar wat. Die drie kilometer lopen is opeens toch wel erg lang. Net als we de entree van het park bereiken begint het te druppen en vervolgens gaat het echt los met de regen. Gelukkig zitten wij dan net al in een restaurantje met een drankje. Ik zeg: 'perfecte timing!'.
De dag erna doen we 's ochtends een canopy walk. Dat betekent op 25 of 30 meter hoogte tussen de bomen lopen op constructies die aan de bomen zijn vastgemaakt. De canopy walk zelf is niet erg spectaculair (waar is mijn hoogtevrees toch gebleven?) maar onderweg zien we een paar Chinese lantern bugs. De apartste en mooiste insecten die ik ooit gezien heb.
Na de canopy walk moeten we opschieten. Geen tijd meer om te douchen (niet dat het zin heeft want binnen no time stroomt het zweet toch weer langs je rug) want we gaan met het vliegtuig 's middags naar Kota Kinabalu met een overstap in Miri. Twee korte vluchten dus. Het vliegveld is zo klein dat als een van ons een zakmes in z'n handbagage blijkt te hebben, hij gewoon terug kan gaan en het zakmes in zijn al ingecheckte grote bagage mag doen.
In Kota Kinabalu hebben we weer een luxe hotel. Die afwisseling is wel erg fijn moet ik zeggen (al ben ik normaal gewend tijdens mijn reizen altijd in van die basic hostels/hotels te slapen). 's Avonds lopen we naar het zogenaamde waterfront. Daar zitten allemaal (Westerse) restaurantjes. We eten bij de Italiaan. Heerlijk die pasta na dagenlang alleen maar rijst. Tiramisu na, en Kim is tevreden! Da's wel wat anders dat het ontbijt in Gunung Mulu. Daar dachten ze dat ik een morgen lang wandelen wel door zou komen op drie witte boterhammen een eitje en een (vies) worstje. Toen ik vroeg of dat serieus alles was, werden er nog wat witte boterhammen te voorschijn getoverd. Ja, wit brood, dat zet echt zoden aan de dijk als je in de hitte een stuk gaat lopen. Gelukkig kan ik terugvallen op mijn emergency stash Evergreens. De groep heeft ondertussen wel door dat ik iets meer eet dan de gemiddelde vrouw, vooral als ik geacht wordt ook nog grote stukken te lopen...
Na in Kota Kinabalu te hebben geslapen zouden we de volgende ochtend om 4.30 uur een wake-up call krijgen omdat we om 7.00 uur naar Sandakan vlogen. We vinden het heel fijn dat ze ons al om 4.20 uur wekken. Je kan natuurlijk nooit vroeg genoeg opstaan. Weinig slaap dus. Maar het volgende 'resort' maakt een boel goed. Er zit een heerlijk zwembad bij! Eerst gaan we om 10.00 uur 's ochtends naar het orang oetan rehabilitatiecentrum Sepilok dat op vijf minuten lopen ligt. De orang oetans krijgen rond die tijd te eten als ze dat willen. Ze lopen compleet vrij rond in het wild en kunnen in principe in hun eigen eten voorzien, maar toch komen er drie orang oetans langs om wat bananen te happen. Het centrum lijkt erg veel op het eerdere orang oetan centrum dat we gezien hebben, maar het blijven leuke beestjes om naar te kijken. Daarna lekker lunchen, zwemmen, om 15.00 nog een keer orang oetans kijken, daarna weer zwemmen en lekker verbranden natuurlijk, dat hoort er ook bij. Al met al, een super relaxed dagje dus!
De volgende dag kunnen we uitslapen. Heerlijk. Daarna vertrekken we richting Kinabatangan River. Onze bus ruikt naar kots en de chauffeur probeert dat te verdoezelen door tijdens de rustpauzes met schoonmaakmiddel wat schoon te maken in de bus zodat de bus naar citroen ruikt. Het helpt maar even. Onderweg zien we eigenlijk alleen maar palmolievelden, dus het uitzicht is ietwat saai. Het laatste stukje is er geen asfalt meer en we hobbelen met onze bus heel rustig richting een bootje waarmee we naar onze accommodatie varen.
Dezelfde middag nog doen we een 'afternoon cruise' met een bootje. We zijn enigszins sceptisch over wat we aan dieren zullen spotten gezien de eerdere ervaringen, maar het is super! We zien ladingen neusaapjes, makaken, oriental pied hornbills, wild boars, snakebirds, veel witte reigers, een monitor lizard, een yellow-ringed cat snake en een andere (onge"identificeerde) slang. En we zien mijn favoriet: de neushoornvogel. Eentje poseert minutenlang keurig voor ons boven in een boom (wat is 'ie groot!) waarna 'ie wegvliegt. Wat een geweldig mooi beest!
Als we terugkomen is het tijd voor het avondeten. Er staan weinig lampen aan en al snel blijkt waarom. Als de eigenaar meer lampen aan doet, worden we al snel bekogeld door insecten die minimaal twee centimeter groot zijn. De vleermuizen die op deze insecten jagen scheren rakelings langs onze hoofden. We hadden dit al eerder meegemaakt bij de andere nationale parken, maar hier is het echt extreem. Om de haverklap vliegt er een beest in je gezicht (op een of andere manier schijnen ze daar een voorkeur voor te hebben). We vragen dus maar snel of de lichten weer uit kunnen. Liever in het donker eten zonder dat je weet of er toevallig een in je eten is gevlogen dan de hele tijd van die beesten tegen je hoofd.
Na het avondeten gaan we meteen door met een avondwandeling. We krijgen laarzen en bloedzuigersokken mee. Dat belooft weinig goeds. Als we even later diep in de blubber zakken begrijp ik het nut van de laarzen. Ik dacht eigenlijk dat die laarzen een anti-bloedzuiger middel waren. Ik moet heel erg lachen als de man voor mij diep in de blubber zakt, haast omvalt en daardoor met een voet uit z'n laars schiet, en dus met z'n sok diep in de blubber belandt, als mij het volgende ogenblik bijna hetzelfde gebeurt. Een reisgenoot vindt twee bloedzuigers in haar nek en iemand vindt na de wandeling een boedzuiger in haar haar. Gadverdamme. Ik blijf gelukkig bloedzuigervrij. Verder zijn er natuurlijk ook zwermen muggen, maar voor deze ene keer laten ze mij met rust (ik heb ook echt al genoeg muggenbulten, geloof me).
Maar, afgezien van de muggen en de bloedzuigers is het super. We zien twee Western tarsiers (een moeder met baby) en daarmee hebben we echt geluk. Ook zien we een mouse deer (kleinste gehoefde zoogdier ter wereld), een schorpioen en een aantal grote duizendpoten. Ook zien we heel erg mooie slapende vogels waaronder een paartje oriental dwarf kingfishers. Er zitten in Borneo veel soorten kingfishers (ijsvogels) maar dit zijn de eerste die we zien. Tot nu toe hadden we niet zo veel geluk met het spotten van dieren, maar deze dag heeft dat ruimschoots goedgemaakt. Borneo is super!
De volgende ochtend gaat de wekker om 5.30 uur voor een ochtendcruise. We vertrekken om 6.00 uur en zien veel soorten hornbills, snakebirds, een storm's stork, een serpent eagle, krokodillen, oriental darts, een stork billed kingfisher enz. enz. Wat is de natuur hier geweldig! Als je het interessant vindt, moet je de genoemde dieren eens googlen (afbeeldingen), er zitten echt aparte en mooie beestjes bij!
We doen de hele dag verder lekker niets tot we weer een einde middag cruise doen. De begint om 16.00 uur. Rond 15.00 uur begint het donker te worden, te waaien en gaat het behoorlijk hard regenen. Tegen 16.00 uur is het opgehouden met regenen. De meeste regen is ook al 's nachts gevallen. We hebben dus alweer geluk!
Niet dus. Nadat we ongeveer 10 minuten aan het varen zijn, begint het behoorlijk te regenen en het regent steeds harder. Met mijn regenjas probeer ik mezelf, en belangrijker, m'n camera droog te houden. Ik blijf niet echt droog (understatement, ik ben doorweekt) maar m'n camera gelukkig wel. De inhoud van m'n rugzak is behoorlijk vochtig. We zien andere bootjes terugkeren, maar wij bikkels houden als enigen vol. We krijgen het wel koud op 'n gegeven moment. De beestjes van Borneo blijken ook niet van regen te houden, we zien er geen een. Uiteindelijk als het stopt met regenen komen er wel een boel tevoorschijn, helaas zijn het beestjes die we al eerder hebben gezien. We zijn dan wel de enigen op de rivier. Heerlijk rustig!
De dag erna vertrekken we naar Gunung Kinabalu National Park. Twee van ons zullen daar de mount Kinabalu beklimmen (ongeveer 4.100 meter hoog). Ik ga niet mee, ik heb al in de bergen gelopen in Nepal. Sbsmevrouw vindt dat een argument a la 'ik heb al een boek' (zij gaat wel). Ze heeft daar natuurlijk groot gelijk in, maar ik ga het lekker rustig aan doen.
In de bus onderweg naar Gunung Kinabalu kom ik erachter dat mijn paspoort, geld e.d. behoorlijk doorweekt zijn, want die zaten in m'n rugzak. Ik laat ze wat drogen in de bus. Ik kijk nog door wat andere doorweekte papieren om te kijken wat ik weg kan gooien. Ik zie mijn vluchtenschema. Tot mijn verbazing zie ik daar staan dat mijn vlucht van Kota Kinabalu terug naar Kuala Lumpur op 24 mei om 06.05 uur vertrekt. Laat ik nou denken dat die vlucht rond 18.00 uur zou zijn. Hmmm. Even navragen bij medereizigers. Nee, die vlucht gaat toch echt om 18.00 uur. Nog een keer 'hmmmm'. Toch maar even aan de reisleiders vragen of dit wel goed gaat. En nee, het gaat niet goed, dat moet inderdaad 18.00 uur zijn. Om 06.00 uur vertrekken vanuit Kota Kinabalu kan helemaal niet, want dan zitten we met de groep nog op een tropisch eilandje. Ook blijkt dat dit alleen bij mij mis is gegaan want de rest van de groep kijkt z'n vluchtenschema na, en daar staat bij iedereen gewoon 18.00 uur. De Maleisische reisleider slaat meteen aan het bellen en ik hoor a.s. maandag of mijn vlucht nog omgeboekt kan worden of dat er een andere oplossing gezocht moet worden. En zo zie je maar weer, 'ieder voordeel heb z'n eigen nadeel'. Als het niet zo had geregend toen wij in het bootje zaten, waren die spullen niet doorweekt geweest en had ik waarschijnlijk pas gezien dat mijn vlucht veel vroeger ging dan die van de rest, toen het al te laat was geweest, en mijn vlucht al vertrokken was.
Ik weet het, het was weer een veel te lang verhaal, maar we hebben ook een week lang geen internet gehad. Maar, dit deel van mijn reisverslag eindigt dus met een echte cliffhanger!! Komt het goed met mijn vlucht of niet? Kom ik "uberhaupt ooit terug naar Nederland? Spannend, spannend....
Groetjes!
Vanuit Miri vliegen we in een half uurtje naar Gunung Mulu, een nationaal park dat bekend staat om z'n grote grotten. Het is er HEET! Ik dacht niet dat 't nog warmer kon worden dan we het al was, maar helaas. In onze kamers is het al helemaal niet uit te houden. De zon staat er vol op en de ventilatoren (en het licht) doen het niet want de generator gaat alleen aan van 18.00 uur tot 00.00 uur. Ik zie daarom op tegen de nacht. Het is een eco-lodge dus ik snap dat ze zuinig zijn met energie. Maar het dubieuze is dat als we een flink bedrag betalen de generator wel 's nachts aan kan. We besluiten dat toch te doen vanwege de hitte in de kamers, maar om 00.00 uur gaat de electriciteit gewoon uit. Het maakt uiteindelijk niet uit want om een of andere onverklaarbare reden koelt het er 's nachts opeens heel erg af waardoor de ventilator helemaal niet nodig blijkt.
De middag dat we aankomen gaan we naar Lang cave en Deer cave. Lang cave staat vol met allerlei kalksteencreaties. Het is ietsje minder belachelijk heet in de grot, maar het scheelt niet veel helaas. Na de Lang cave is het tijd voor de Deer cave. De Deer cave is enorm groot (120 meter hoog op hoogste punt, 100 meter breed en 2 km lang!). Er zitten een heleboel vleermuizen in. We zien ook een stuk of 15 naakte vleermuizen die op de paaltjes bij het pad op de kop hangen. Overal ligt guano. Dat klinkt heel erg exotisch maar het is gewoon vleermuizenpoep en het is overduidelijk te ruiken. De Deer cave heet zo omdat er herten komen die zout nodig hebben en dat vinden ze? Juist, in de guano. Smakelijk! Tegen half zes gaan we buiten kijken hoe de vleermuizen uitvliegen. Ik had gedacht dat er een grote zwerm uit zou komen, maar ze komen er in groepjes van enkelen duizenden uit waarbij ze door de lucht slingeren in de vorm van een kurketrekker.
De volgende ochtend gaan we naar de windcave en de clearwater cave. We varen er heen met een longboat die soms moeite heeft tegen de stroom op te varen. Bij deze twee grotten moeten we heel veel trappen op en af. Da's best wel pittig in de hitte. Na de lunch kunnen we zwemmen in het riviertje dat uit de clearwater cave komt. Dat is lekker verfrissend! De omgevingstemperatuur is er ook veel lager vanwege dat koude water. We besluiten met acht man de drie kilometer terug te lopen in plaats van met de boot terug te gaan. We moeten tig trappen op en af, en helaas is het er niet zo lekker koel meer. Het zweet gutst weer van onze lijven maar we zien wel weer veel mooie vlinders, een kameleon en flying lizards. We zien die flying lizards in actie als ze van boom naar boom zweven (dus niet echt vliegen). Een mooi gezicht! Als we over de helft zijn, begint het wel erg donker te worden, te waaien en we horen het donderen in de verte. We versnellen dus de pas maar wat. Die drie kilometer lopen is opeens toch wel erg lang. Net als we de entree van het park bereiken begint het te druppen en vervolgens gaat het echt los met de regen. Gelukkig zitten wij dan net al in een restaurantje met een drankje. Ik zeg: 'perfecte timing!'.
De dag erna doen we 's ochtends een canopy walk. Dat betekent op 25 of 30 meter hoogte tussen de bomen lopen op constructies die aan de bomen zijn vastgemaakt. De canopy walk zelf is niet erg spectaculair (waar is mijn hoogtevrees toch gebleven?) maar onderweg zien we een paar Chinese lantern bugs. De apartste en mooiste insecten die ik ooit gezien heb.
Na de canopy walk moeten we opschieten. Geen tijd meer om te douchen (niet dat het zin heeft want binnen no time stroomt het zweet toch weer langs je rug) want we gaan met het vliegtuig 's middags naar Kota Kinabalu met een overstap in Miri. Twee korte vluchten dus. Het vliegveld is zo klein dat als een van ons een zakmes in z'n handbagage blijkt te hebben, hij gewoon terug kan gaan en het zakmes in zijn al ingecheckte grote bagage mag doen.
In Kota Kinabalu hebben we weer een luxe hotel. Die afwisseling is wel erg fijn moet ik zeggen (al ben ik normaal gewend tijdens mijn reizen altijd in van die basic hostels/hotels te slapen). 's Avonds lopen we naar het zogenaamde waterfront. Daar zitten allemaal (Westerse) restaurantjes. We eten bij de Italiaan. Heerlijk die pasta na dagenlang alleen maar rijst. Tiramisu na, en Kim is tevreden! Da's wel wat anders dat het ontbijt in Gunung Mulu. Daar dachten ze dat ik een morgen lang wandelen wel door zou komen op drie witte boterhammen een eitje en een (vies) worstje. Toen ik vroeg of dat serieus alles was, werden er nog wat witte boterhammen te voorschijn getoverd. Ja, wit brood, dat zet echt zoden aan de dijk als je in de hitte een stuk gaat lopen. Gelukkig kan ik terugvallen op mijn emergency stash Evergreens. De groep heeft ondertussen wel door dat ik iets meer eet dan de gemiddelde vrouw, vooral als ik geacht wordt ook nog grote stukken te lopen...
Na in Kota Kinabalu te hebben geslapen zouden we de volgende ochtend om 4.30 uur een wake-up call krijgen omdat we om 7.00 uur naar Sandakan vlogen. We vinden het heel fijn dat ze ons al om 4.20 uur wekken. Je kan natuurlijk nooit vroeg genoeg opstaan. Weinig slaap dus. Maar het volgende 'resort' maakt een boel goed. Er zit een heerlijk zwembad bij! Eerst gaan we om 10.00 uur 's ochtends naar het orang oetan rehabilitatiecentrum Sepilok dat op vijf minuten lopen ligt. De orang oetans krijgen rond die tijd te eten als ze dat willen. Ze lopen compleet vrij rond in het wild en kunnen in principe in hun eigen eten voorzien, maar toch komen er drie orang oetans langs om wat bananen te happen. Het centrum lijkt erg veel op het eerdere orang oetan centrum dat we gezien hebben, maar het blijven leuke beestjes om naar te kijken. Daarna lekker lunchen, zwemmen, om 15.00 nog een keer orang oetans kijken, daarna weer zwemmen en lekker verbranden natuurlijk, dat hoort er ook bij. Al met al, een super relaxed dagje dus!
De volgende dag kunnen we uitslapen. Heerlijk. Daarna vertrekken we richting Kinabatangan River. Onze bus ruikt naar kots en de chauffeur probeert dat te verdoezelen door tijdens de rustpauzes met schoonmaakmiddel wat schoon te maken in de bus zodat de bus naar citroen ruikt. Het helpt maar even. Onderweg zien we eigenlijk alleen maar palmolievelden, dus het uitzicht is ietwat saai. Het laatste stukje is er geen asfalt meer en we hobbelen met onze bus heel rustig richting een bootje waarmee we naar onze accommodatie varen.
Dezelfde middag nog doen we een 'afternoon cruise' met een bootje. We zijn enigszins sceptisch over wat we aan dieren zullen spotten gezien de eerdere ervaringen, maar het is super! We zien ladingen neusaapjes, makaken, oriental pied hornbills, wild boars, snakebirds, veel witte reigers, een monitor lizard, een yellow-ringed cat snake en een andere (onge"identificeerde) slang. En we zien mijn favoriet: de neushoornvogel. Eentje poseert minutenlang keurig voor ons boven in een boom (wat is 'ie groot!) waarna 'ie wegvliegt. Wat een geweldig mooi beest!
Als we terugkomen is het tijd voor het avondeten. Er staan weinig lampen aan en al snel blijkt waarom. Als de eigenaar meer lampen aan doet, worden we al snel bekogeld door insecten die minimaal twee centimeter groot zijn. De vleermuizen die op deze insecten jagen scheren rakelings langs onze hoofden. We hadden dit al eerder meegemaakt bij de andere nationale parken, maar hier is het echt extreem. Om de haverklap vliegt er een beest in je gezicht (op een of andere manier schijnen ze daar een voorkeur voor te hebben). We vragen dus maar snel of de lichten weer uit kunnen. Liever in het donker eten zonder dat je weet of er toevallig een in je eten is gevlogen dan de hele tijd van die beesten tegen je hoofd.
Na het avondeten gaan we meteen door met een avondwandeling. We krijgen laarzen en bloedzuigersokken mee. Dat belooft weinig goeds. Als we even later diep in de blubber zakken begrijp ik het nut van de laarzen. Ik dacht eigenlijk dat die laarzen een anti-bloedzuiger middel waren. Ik moet heel erg lachen als de man voor mij diep in de blubber zakt, haast omvalt en daardoor met een voet uit z'n laars schiet, en dus met z'n sok diep in de blubber belandt, als mij het volgende ogenblik bijna hetzelfde gebeurt. Een reisgenoot vindt twee bloedzuigers in haar nek en iemand vindt na de wandeling een boedzuiger in haar haar. Gadverdamme. Ik blijf gelukkig bloedzuigervrij. Verder zijn er natuurlijk ook zwermen muggen, maar voor deze ene keer laten ze mij met rust (ik heb ook echt al genoeg muggenbulten, geloof me).
Maar, afgezien van de muggen en de bloedzuigers is het super. We zien twee Western tarsiers (een moeder met baby) en daarmee hebben we echt geluk. Ook zien we een mouse deer (kleinste gehoefde zoogdier ter wereld), een schorpioen en een aantal grote duizendpoten. Ook zien we heel erg mooie slapende vogels waaronder een paartje oriental dwarf kingfishers. Er zitten in Borneo veel soorten kingfishers (ijsvogels) maar dit zijn de eerste die we zien. Tot nu toe hadden we niet zo veel geluk met het spotten van dieren, maar deze dag heeft dat ruimschoots goedgemaakt. Borneo is super!
De volgende ochtend gaat de wekker om 5.30 uur voor een ochtendcruise. We vertrekken om 6.00 uur en zien veel soorten hornbills, snakebirds, een storm's stork, een serpent eagle, krokodillen, oriental darts, een stork billed kingfisher enz. enz. Wat is de natuur hier geweldig! Als je het interessant vindt, moet je de genoemde dieren eens googlen (afbeeldingen), er zitten echt aparte en mooie beestjes bij!
We doen de hele dag verder lekker niets tot we weer een einde middag cruise doen. De begint om 16.00 uur. Rond 15.00 uur begint het donker te worden, te waaien en gaat het behoorlijk hard regenen. Tegen 16.00 uur is het opgehouden met regenen. De meeste regen is ook al 's nachts gevallen. We hebben dus alweer geluk!
Niet dus. Nadat we ongeveer 10 minuten aan het varen zijn, begint het behoorlijk te regenen en het regent steeds harder. Met mijn regenjas probeer ik mezelf, en belangrijker, m'n camera droog te houden. Ik blijf niet echt droog (understatement, ik ben doorweekt) maar m'n camera gelukkig wel. De inhoud van m'n rugzak is behoorlijk vochtig. We zien andere bootjes terugkeren, maar wij bikkels houden als enigen vol. We krijgen het wel koud op 'n gegeven moment. De beestjes van Borneo blijken ook niet van regen te houden, we zien er geen een. Uiteindelijk als het stopt met regenen komen er wel een boel tevoorschijn, helaas zijn het beestjes die we al eerder hebben gezien. We zijn dan wel de enigen op de rivier. Heerlijk rustig!
De dag erna vertrekken we naar Gunung Kinabalu National Park. Twee van ons zullen daar de mount Kinabalu beklimmen (ongeveer 4.100 meter hoog). Ik ga niet mee, ik heb al in de bergen gelopen in Nepal. Sbsmevrouw vindt dat een argument a la 'ik heb al een boek' (zij gaat wel). Ze heeft daar natuurlijk groot gelijk in, maar ik ga het lekker rustig aan doen.
In de bus onderweg naar Gunung Kinabalu kom ik erachter dat mijn paspoort, geld e.d. behoorlijk doorweekt zijn, want die zaten in m'n rugzak. Ik laat ze wat drogen in de bus. Ik kijk nog door wat andere doorweekte papieren om te kijken wat ik weg kan gooien. Ik zie mijn vluchtenschema. Tot mijn verbazing zie ik daar staan dat mijn vlucht van Kota Kinabalu terug naar Kuala Lumpur op 24 mei om 06.05 uur vertrekt. Laat ik nou denken dat die vlucht rond 18.00 uur zou zijn. Hmmm. Even navragen bij medereizigers. Nee, die vlucht gaat toch echt om 18.00 uur. Nog een keer 'hmmmm'. Toch maar even aan de reisleiders vragen of dit wel goed gaat. En nee, het gaat niet goed, dat moet inderdaad 18.00 uur zijn. Om 06.00 uur vertrekken vanuit Kota Kinabalu kan helemaal niet, want dan zitten we met de groep nog op een tropisch eilandje. Ook blijkt dat dit alleen bij mij mis is gegaan want de rest van de groep kijkt z'n vluchtenschema na, en daar staat bij iedereen gewoon 18.00 uur. De Maleisische reisleider slaat meteen aan het bellen en ik hoor a.s. maandag of mijn vlucht nog omgeboekt kan worden of dat er een andere oplossing gezocht moet worden. En zo zie je maar weer, 'ieder voordeel heb z'n eigen nadeel'. Als het niet zo had geregend toen wij in het bootje zaten, waren die spullen niet doorweekt geweest en had ik waarschijnlijk pas gezien dat mijn vlucht veel vroeger ging dan die van de rest, toen het al te laat was geweest, en mijn vlucht al vertrokken was.
Ik weet het, het was weer een veel te lang verhaal, maar we hebben ook een week lang geen internet gehad. Maar, dit deel van mijn reisverslag eindigt dus met een echte cliffhanger!! Komt het goed met mijn vlucht of niet? Kom ik "uberhaupt ooit terug naar Nederland? Spannend, spannend....
Groetjes!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
